|
Απόσπασμα της ανάρτησης
Μυτιληναίου στο LinkedIn
«Η
Ευρώπη τιμωρεί το καθαρό
αλουμίνιο, την ώρα που
οι δυνάμεις του άνθρακα
ενισχύονται – Η
μεταρρύθμιση του ETS
είναι επείγουσα ανάγκη».
Ο ίδιος
παραπέμπει σε άρθρο του
Bloomberg με τίτλο
«Κινέζοι μεγιστάνες
μετατρέπουν την
Ινδονησία σε γίγαντα
αλουμινίου»
(9 Ιουλίου 2025), το
οποίο αποτυπώνει τη
ραγδαία επέκταση της
βιομηχανίας μετάλλων
στην Ινδονησία. Σύμφωνα
με το δημοσίευμα, η χώρα
από το 7% της παγκόσμιας
παραγωγής νικελίου πριν
από δέκα χρόνια, σήμερα
κατέχει σχεδόν το 60%,
αξιοποιώντας φθηνή
ηλεκτρική ενέργεια από
άνθρακα και κινεζικά
χυτήρια. Παρόμοια
εξέλιξη καταγράφεται και
στον κλάδο του
αλουμινίου, καθώς τα
πλούσια κοιτάσματα
βωξίτη της Ινδονησίας
επαρκούν για τη στήριξη
μιας ισχυρής βιομηχανίας
τήξης, βασισμένης στο
χαμηλό κόστος εργασίας
και την ενέργεια από
άνθρακα. Αυτό το
υπόδειγμα ανάπτυξης –
συνεχίζει – βασίζεται
στα ορυκτά καύσιμα,
χωρίς να υπόκειται σε
κόστος άνθρακα·
πρόκειται ακριβώς για τη
λογική από την οποία η
Ευρώπη υποτίθεται ότι
απομακρύνεται.
Ωστόσο,
σημειώνει ο κ.
Μυτιληναίος, η ευρωπαϊκή
παραγωγή – όπως η
ανακύκλωση και η διύλιση
αλουμίνας, οι οποίες
χαρακτηρίζονται από πολύ
χαμηλότερες εκπομπές –
υφίσταται τιμωρητική
μεταχείριση μέσω του
ETS, λόγω της ένταξής
της σε ένα γενικευμένο
και επιστημονικά
ατεκμηρίωτο δείκτη
αναφοράς. Αυτό έχει ως
συνέπεια η χαμηλής
εκπομπής παραγωγή της
Ευρώπης να καθίσταται μη
ανταγωνιστική σε διεθνές
επίπεδο.
Όπως
επεσήμανε πρόσφατα και ο
σύνδεσμος
European Aluminium,
πρόκειται όχι μόνο για
μια άδικη πολιτική, αλλά
και για στρατηγικό
λάθος. «Φορολογούμε τους
πλέον καθαρούς
παραγωγούς στον κόσμο
και ταυτόχρονα παρέχουμε
ελεύθερη πρόσβαση σε
ενεργειακά ρυπογόνες
μονάδες εκτός Ευρώπης»,
αναφέρει.
Προτεινόμενες
διορθωτικές ενέργειες:
Θέσπιση
ρεαλιστικού δείκτη
αναφοράς ETS
για τη διύλιση
αλουμίνας,
αναγνωρίζοντας τον
στρατηγικό και κρίσιμο
χαρακτήρα αυτής της
πρώτης ύλης.
Ειδικό
δείκτη για την
ανακύκλωση,
δεδομένου ότι οι
εκπομπές σε αυτήν τη
διαδικασία είναι έως και
90-95% χαμηλότερες σε
σύγκριση με την
πρωτογενή τήξη.
Άμεση
παρέμβαση για την
αποτροπή παράλογων
επιβαρύνσεων
στους παραγωγούς πρώτων
υλών κρίσιμης σημασίας
στην ΕΕ (CRM), ώστε να
μην συνεχιστεί η
μεταφορά της παγκόσμιας
παραγωγής αλουμινίου σε
περιοχές όπου κυριαρχεί
ο άνθρακας χωρίς κόστος
άνθρακα — με
καταστροφικές συνέπειες
για τη βιομηχανική βάση
της Ευρώπης.
Περιεχόμενο του
δημοσιεύματος του
Bloomberg
Σύμφωνα
με το Bloomberg, Κινέζοι
επιχειρηματικοί όμιλοι
ενισχύουν μαζικά τον
τομέα του αλουμινίου
στην Ινδονησία,
υλοποιώντας επενδύσεις
δισεκατομμυρίων δολαρίων
που θυμίζουν την
αντίστοιχη έκρηξη στον
τομέα του νικελίου πριν
από περίπου δέκα χρόνια.
Οι επενδύσεις αυτές
αναμένεται να επηρεάσουν
σημαντικά την παγκόσμια
αγορά.
Αντιμετωπίζοντας
περιορισμούς στην
εγχώρια παραγωγή,
εταιρείες όπως η
Tsingshan Holding Group,
η
China Hongqiao Group
και η
Shandong Nanshan
Aluminum
κατευθύνουν τα κεφάλαιά
τους στην Ινδονησία,
κατασκευάζοντας νέα
διυλιστήρια και χυτήρια.
Η Goldman Sachs
προβλέπει ότι η παραγωγή
αλουμινίου στην
Ινδονησία μπορεί να
πενταπλασιαστεί ως το
2030.
Το
προηγούμενο του νικελίου
Η
εμπειρία του νικελίου
αποτελεί προειδοποιητικό
παράδειγμα. Μέσα σε μια
δεκαετία, η Ινδονησία
από το 7% έφτασε σχεδόν
στο 60% της παγκόσμιας
παραγωγής, οδηγώντας
μεγάλους παίκτες όπως η
BHP Group να
αποσυρθούν από τη
δραστηριότητά τους σε
Αυστραλία και αλλού.
Ωστόσο, ακόμη και η
Ινδονησία πλέον
αντιμετωπίζει τις
προκλήσεις της
υπερπαραγωγής.
Παρόλο
που τα αποθέματα βωξίτη
της Ινδονησίας δεν
φτάνουν το μέγεθος των
κοιτασμάτων νικελίου,
είναι επαρκή για να
στηρίξουν μια ακμάζουσα
βιομηχανία, αξιοποιώντας
το χαμηλό κόστος και την
άνθρακα-βασιζόμενη
ενέργεια. Η κυβέρνηση
της χώρας, με στόχο την
ανάπτυξη του
μεταποιητικού τομέα,
προχώρησε το 2023 σε
απαγόρευση εξαγωγών
βωξίτη, ενώ ο νυν
Πρόεδρος,
Πραμπόβο Σουμπιάντο,
συνεχίζει την πολιτική
«downstreaming» που
στοχεύει στη
χρηματοδότηση ευρύτερων
κοινωνικών προγραμμάτων
και ενός κρατικού
επενδυτικού ταμείου.
Η
κατασκευή ενός
διυλιστηρίου κοστίζει
περίπου 1 δισ. δολάρια,
αλλά πολλές κινεζικές
επιχειρήσεις είναι
πρόθυμες να το
επωμιστούν για να
διασφαλίσουν την
πρόσβαση σε πρώτες ύλες.
Μόνο το 2025, τρία νέα
διυλιστήρια αλουμίνας
αναμένεται να ξεκινήσουν
λειτουργία, με άλλα τρία
να προγραμματίζονται έως
το 2027. Έτσι, η
Ινδονησία προβλέπεται να
εξελιχθεί σε σημαντικό
παγκόσμιο παίκτη στην
παραγωγή αλουμινίου,
σύμφωνα με εκτιμήσεις
της
CRU Group.
Παράλληλα, και στον
τομέα της τήξης, η
Ινδονησία καταγράφει
αξιοσημείωτη πρόοδο, με
δύο εργοστάσια ήδη σε
λειτουργία…
|
