Αλλά πολλοί νεότεροι παρατηρητές της αγοράς ξεχνούν ότι ο  Ρουμπινί απέκτησε το παρατσούκλι στα μέσα της δεκαετίας του 2000, όταν προσπαθούσε να προειδοποιήσει τον κόσμο για μια επικείμενη οικονομική κρίση. Το 2006, όταν οι επενδυτικές τράπεζες εξακολουθούσαν να κάνουν τακτικά ανοδικές προβλέψεις για την οικονομία των ΗΠΑ, ο Ρουμπινί διατυμπάνιζε τότε ότι η κατάρρευση των ακινήτων στις ΗΠΑ ήταν καθ’ οδόν. 

Οι αρνητικές απόψεις του παρουσιάστηκαν σε έγγραφο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου εκείνο το έτος, μαζί με άλλους οικονομολόγους που έκαναν πολύ πιο θετικές προβλέψεις.

«Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες φτερνίζονται, ο υπόλοιπος κόσμος κρυώνει», είχε πει τότε, υποστηρίζοντας ότι ακόμη και οι μειώσεις των επιτοκίων της Federal Reserve δεν θα έσωζαν την κατάσταση. Φυσικά ο Ρουμπίνι είχε δίκιο. Η φούσκα της αγοράς ακινήτων των ΗΠΑ έσκασε το 2007, πυροδοτώντας τελικά τη Μεγάλη Οικονομική Κρίση ένα χρόνο αργότερα, και η Fed δεν μπόρεσε να σώσει τις αγορές.

Τώρα, ο οικονομολόγος ισχυρίζεται ότι οδεύουμε προς μια «στασιμοπληθωριστική κρίση που δεν μοιάζει με οτιδήποτε έχουμε δει ποτέ».

Σε άρθρο του στο Time, ο Ρουμπινί υπογράμμισε ότι ένας τοξικός  οικονομικός συνδυασμός χαμηλής ανάπτυξης και υψηλού πληθωρισμού θα οδηγήσει σε «τεράστιες αφερεγγυότητες και διαδοχικές χρηματοπιστωτικές κρίσεις» παγκοσμίως τα επόμενα χρόνια.

Το επιχείρημά του βασίζεται στην ιδέα ότι εισερχόμαστε σε μια νέα εποχή για την παγκόσμια οικονομία μετά την «υπερ-παγκοσμιοποίηση», τη σχετική γεωπολιτική σταθερότητα και την τεχνολογική καινοτομία που συνέβαλαν στη διατήρηση του  πληθωρισμού από τον Ψυχρό Πόλεμο.

Ο Ρουμπίνι πιστεύει ότι η νέα μας εποχή της «Μεγάλης Σταθερότητας του  Πληθωρισμού» θα τροφοδοτηθεί από πληθωριστικές τάσεις όπως η γήρανση του πληθυσμού, η κλιματική αλλαγή, οι διαταραχές του εφοδιασμού, ο μεγαλύτερος προστατευτισμός και η αναζωογόνηση της βιομηχανίας.

Και για να καταπολεμήσει τον πληθωρισμό σε αυτό το περιβάλλον, υποστηρίζει ότι οι κεντρικές τράπεζες θα αναγκαστούν να αυξήσουν τα επιτόκια ξανά στα ιστορικά πρότυπα μετά από χρόνια που κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση.

«Η ταχεία εξομάλυνση της νομισματικής πολιτικής και τα αυξανόμενα επιτόκια θα οδηγήσουν νοικοκυριά, εταιρείες, χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και κυβερνήσεις με υψηλή μόχλευση σε χρεοκοπία και χρεοκοπία», υποστήριξε ο Ρουμπινί, σημειώνοντας ότι το ιδιωτικό και δημόσιο χρέος ως ποσοστό του παγκόσμιου ΑΕΠ έχει εκτιναχθεί από το 200% το 1999 σε 350% φέτος.