| Ειδήσεις | Ο Κυνηγός | Λεωφόρος Αθηνών | "Κουλου - Βάχατα" | +/- | "Μας ακούνε" | Fundamentalist | Marx - Soros | Start Trading |

 

 

Παρασκευή, 29/08/2025

     

 

 

Από το 1986, το περιοδικό Economist παρουσιάζει κάθε χρόνο τον «Δείκτη Big Mac», έναν δείκτη που ξεκίνησε ως σατιρική απεικόνιση αλλά σταδιακά καθιερώθηκε ως ένα ιδιαίτερο εργαλείο ανάλυσης. Στόχος του είναι να αποτυπώσει την αγοραστική δύναμη των μισθών μέσα από την τιμή ενός τυποποιημένου προϊόντος: του διάσημου Big Mac των McDonald’s. Η προσέγγιση αυτή έδωσε μάλιστα τον όρο «burgernomics» – δηλαδή τα οικονομικά μέσα από τα… μπέργκερ.

Πλέον, ο δείκτης έχει μετονομαστεί σε «McWages Index» ώστε να συνδεθεί πιο άμεσα με το εισόδημα των εργαζομένων, αλλά η βασική ιδέα δεν έχει αλλάξει. Ουσιαστικά πρόκειται για μια απλουστευμένη εκδοχή των Ισοτιμιών Αγοραστικής Δύναμης (Purchasing Power Parities – PPP), που μετρά πόσα Big Mac μπορεί να αγοράσει ο μέσος μισθός σε κάθε χώρα, αποτυπώνοντας με εύληπτο τρόπο το επίπεδο ζωής.

 

Η αγοραστική δύναμη σε… μπιφτέκια

Σύμφωνα με τον Economist, ο μέσος εργαζόμενος στις ΗΠΑ μπορεί να αγοράσει έξι φορές περισσότερα Big Mac σε σχέση με έναν εργαζόμενο στο Μεξικό. Στην Ευρώπη, η Ελλάδα βρίσκεται σχεδόν στον πάτο της κατάταξης, καθώς ο Έλληνας μισθωτός μπορεί να εξασφαλίσει πέντε φορές λιγότερα μπέργκερ από τον Αμερικανό συνάδελφό του.

Εάν η μέτρηση γίνει ανά ώρα εργασίας, οι Δανοί, οι Ελβετοί, οι Βέλγοι και οι Αυστραλοί προηγούνται, καθώς με λιγότερες ώρες δουλειάς αποκτούν περισσότερα μπέργκερ σε σχέση με τους Αμερικανούς. Οι Έλληνες, αντίθετα, παραμένουν προτελευταίοι, με το ωρομίσθιο να αντιστοιχεί μόλις σε δύο Big Mac, ενώ οι Μεξικανοί περιορίζονται σε ένα. Στη Δανία, αντίθετα, μια ώρα εργασίας «μεταφράζεται» σε πάνω από οκτώ Big Mac.

Πώς υπολογίζεται ο δείκτης

Η μεθοδολογία είναι απλή: λαμβάνονται τα στοιχεία του μέσου μικτού μισθού σε κάθε χώρα, προσαρμοσμένα για μερική απασχόληση, και συγκρίνονται με την τοπική τιμή ενός Big Mac. Παράλληλα, υπολογίζεται και η αγοραστική δύναμη ανά ώρα εργασίας. Έτσι αναδεικνύονται οι διαφορές όχι μόνο μεταξύ χωρών αλλά και στα ωράρια εργασίας – χαρακτηριστικό παράδειγμα το ότι οι Έλληνες εργάζονται τις περισσότερες ώρες στην ΕΕ, με 39,8 ώρες εβδομαδιαίως.

Ο «πληθωρισμός του μπέργκερ»

Σε ορισμένες χώρες, οι τιμές του Big Mac αυξάνονται ταχύτερα από τους μισθούς, γεγονός που οδηγεί σε πτώση στη διεθνή κατάταξη. Στη Γερμανία, για παράδειγμα, η τιμή του μπέργκερ αυξήθηκε 13% σε ένα χρόνο, φτάνοντας τα 6,05 ευρώ, ενώ οι μισθοί ανέβηκαν μόλις 4%. Το ίδιο ισχύει και για τη Βρετανία και την Ιρλανδία, όπου οι ανατιμήσεις δεν καλύφθηκαν από τις αποδοχές.

Τα όρια του δείκτη

Ο McWages Index, όπως και ο προκάτοχός του, παραμένει ένα απλουστευμένο εργαλείο. Δεν λαμβάνει υπόψη τη φορολογία εισοδήματος, τον ΦΠΑ ή το διαφορετικό πλαίσιο κοινωνικής ασφάλισης κάθε χώρας. Επιπλέον, οι μεταβολές στην τιμή του Big Mac δεν αποτυπώνουν πλήρως τον πληθωρισμό. Στην ελληνική πραγματικότητα, ίσως πιο ταιριαστός θα ήταν ένας «Δείκτης Σουβλακο-Μισθών».

Μισθολογικές ανισότητες ανά φύλο

Το 2025 ο Economist παρουσίασε και ανάλυση ανά φύλο, προσαρμόζοντας τους μισθούς ανδρών και γυναικών σε ώρες εργασίας. Το συμπέρασμα ήταν ότι σε όλες τις ανεπτυγμένες οικονομίες οι άνδρες κερδίζουν, κατά μέσο όρο, μισό Big Mac παραπάνω την ώρα. Στις ΗΠΑ η διαφορά φτάνει τα 1,3 Big Mac, ενώ μόνο στο Βέλγιο οι γυναίκες ξεπερνούν τους άνδρες, αγοράζοντας 0,27 περισσότερα μπέργκερ ανά ώρα. Στην Ελλάδα, οι μισθοί των γυναικών υπολείπονται σημαντικά, μην επαρκώντας ούτε για δύο Big Mac την ώρα.

                  

 

Greek Finance Forum Team

 

 

Σχόλια Αναγνωστών

 

 
 

 

 

 

 

 

 

 

 
   

   

Αποποίηση Ευθύνης.... 

© 2016-2024 Greek Finance Forum