|
Στο
«Air-Borne», ο Carl
Zimmer, δημοσιογράφος
που ασχολείται με
επιστημονικά θέματα,
δείχνει ότι η ανοησία
του ΠΟΥ έχει ιστορικό
προηγούμενο. Αν και οι
επιδημιολόγοι έχουν από
καιρό κατανοήσει ότι ο
βήχας και το φτέρνισμα
μεταδίδουν ασθένειες,
πολλοί δεν έλαβαν ποτέ
αρκετά σοβαρά υπόψη τους
την πιθανότητα ότι οι
μολυσματικοί παράγοντες
θα μπορούσαν να
περιφέρονται ή να
αερομεταφέρονται.
Αντιθέτως, η
παραδεδομένη σοφία ήθελε
τα σταγονίδια του υγρού,
αφού εκπνευστούν, να
πέφτουν γρήγορα στο
έδαφος. Το βιβλίο
υπονοεί ότι αν οι
αερομεταφερόμενες
ασθένειες είχαν λάβει τη
δέουσα προσοχή από τους
ερευνητές η covid-19 και
ίσως κάποιες
προηγούμενες γρίπες, θα
είχαν ελεγχθεί πιο
γρήγορα ή μπορεί και θα
είχαν αποτραπεί εντελώς.
Για να
εξηγήσει την αντίσταση
των επιδημιολόγων στην
ιδέα της
αερομεταφερόμενης
μετάδοσης ασθενειών, ο
κ. Zimmer ανατρέχει στις
αρχές της θεωρίας των
μικροβίων του 19ο αιώνα.
Για δεκαετίες οι
άνθρωποι πίστευαν ότι οι
ατμώδεις αναθυμιάσεις
προκαλούσαν ασθένειες.
(Η λέξη «malaria», για
παράδειγμα, σημαίνει στα
ιταλικά «κακός αέρας».)
Ωστόσο, καθώς οι
επιστήμονες κατανοούσαν
περισσότερα για τους
παθογόνους
μικροοργανισμούς, η ιδέα
ότι ο αέρας θα μπορούσε
να είναι πηγή μετάδοσης
μολύνσεων έγινε βαθιά
αντιδεοντολογική.
Δύο από
τους ήρωες του βιβλίου
του κ. Zimmer είναι ο
William και η Mildred
Wells, ένα παντρεμένο
ζευγάρι Αμερικανών
ερευνητών. Στη δεκαετία
του 1940 διεξήγαγαν
πειράματα για να
διαπιστώσουν αν οι
υπεριώδεις λάμπες
μπορούσαν να σκοτώσουν
τα μικρόβια και να
καθαρίσουν τον αέρα,
τοποθετώντας τις λάμπες
σε νοσοκομεία, σχολεία,
στρατώνες, ακόμη και σε
μια ολόκληρη πόλη στα
βόρεια της πολιτείας της
Νέας Υόρκης. Το
αποτέλεσμα ήταν
μεταβλητό αλλά με
αρκετές επιτυχίες
-ιδιαίτερα κατά της
ιλαράς- ώστε τα ανοιχτά
μυαλά να διεξάγουν
μεγαλύτερες, καλύτερα
χρηματοδοτούμενες
μελέτες. Ο δεύτερος
παγκόσμιος πόλεμος,
ωστόσο, έβαλε τέλος σε
μεγάλο μέρος των ερευνών
τους. Είναι ειρωνικό,
γράφει ο κ. Zimmer, ότι
το πρόγραμμα βιολογικών
όπλων της Αμερικής
βασίστηκε στην ιδέα ότι
τα παθογόνα θα
εξαπλώνονταν μέσω του
αέρα, αλλά πολλοί
εξακολουθούσαν να
αρνούνται να αλλάξουν
την άποψή τους για το
πώς κυκλοφορούσαν τα
φυσικά μικρόβια.
Τελικά
οι επιστήμονες έλαβαν το
μήνυμα; Οι μηχανικοί
βασίστηκαν στην έρευνα
των Wells και ανέπτυξαν
αποτελεσματικούς
λαμπτήρες «μακρινής
υπεριώδους ακτινοβολίας
C» για χώρους όπου η
εναέρια μετάδοση
παθογόνων
μικροοργανισμών είναι
πιθανή, όπως τα κλαμπ
και τα εστιατόρια.
Ωστόσο, μένει να δούμε
αν οι επιδημιολόγοι
άλλαξαν τελικά τον τρόπο
σκέψης τους. Η ελπίδα
είναι ότι, όταν έρθει η
επόμενη πανδημία, ο ΠΟΥ
και άλλοι θα δώσουν
περισσότερη βαρύτητα
στην πιθανότητα της
αερομεταφοράς.
Πηγή:
The Economist
|
