Αλλά η σημερινή παγκόσμια πληθωριστική έκρηξη τροφοδοτείται από κάτι περισσότερο από την εγχώρια ζήτηση. Οι διακοπές της εφοδιαστικής αλυσίδας που σχετίζονται με την περιοριστική πολιτική της Κίνας για μηδενικό COVID-19, οι επιπτώσεις του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας στις τιμές των τροφίμων και των καυσίμων και το αυξανόμενο κόστος εργασίας παίζουν όλα κάποιο ρόλο.

Αυτοί οι παράγοντες από την πλευρά της προσφοράς βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό εκτός αυτού που μπορεί να ελέγξει η Fed. Η οικονομία των ΗΠΑ, ωστόσο, βρίσκεται σε μοναδική θέση για να ξεπεράσει αυτό το συγκεκριμένο είδος πληθωρισμού, λόγω της σχετικής ενεργειακής και τροφικής ανεξαρτησίας, της αφθονίας μεταναστών εργατικού δυναμικού, της ισχυρής παραγωγικής ικανότητας και της πρόσβασης στο κεφάλαιο που απαιτείται για τη διατήρηση και την αύξηση της εγχώριας παραγωγής.

Για παράδειγμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες επηρεάζονται λιγότερο από την άνοδο των τιμών της ενέργειας – μια κεντρική κινητήρια δύναμη του τρέχοντος πληθωρισμού – επειδή είναι καθαρός εξαγωγέας ενέργειας. Το 2021, οι εξαγωγές ενέργειας των ΗΠΑ έφτασαν τα 25,2 τετράκις δισεκατομμύρια βρετανικές θερμικές μονάδες (Btu), υπερβαίνοντας τις εισαγωγές ενέργειας κατά περίπου 3,8 τετρ. Και το πρώτο εξάμηνο του 2022 εξήγαγε περισσότερο υγροποιημένο φυσικό αέριο από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Η Ευρώπη, αντίθετα, εισήγαγε περίπου το 58% της ενέργειας που κατανάλωσε το 2020. Στην πραγματικότητα, και τα 27 μέλη της ΕΕ είναι καθαροί εισαγωγείς ενέργειας από το 2013.

Παρόλο που οι αμερικανικοί μισθοί έχουν αυξηθεί σημαντικά τους τελευταίους μήνες – το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος εκτινάχθηκε κατά 9,3% μεταξύ του καλοκαιριού του 2021 και του Ιουνίου 2022 – οι ΗΠΑ συνεχίζουν να προσελκύουν και να βασίζονται στις ροές εργασίας μεταναστών, οι οποίες τείνουν να έχουν περιοριστική επίδραση στον πληθωρισμό των μισθών. έστω και με καθυστέρηση. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής που εδρεύει στην Ουάσιγκτον, το 13,7% του πληθυσμού των ΗΠΑ (ή 44,9 εκατομμύρια άνθρωποι) ήταν γεννημένοι στο εξωτερικό το 2019, σε σύγκριση με λιγότερο από 10% κατά το μεγαλύτερο μέρος του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα. Από το 2005, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι ετησίως, κατά μέσο όρο, έχουν λάβει καθεστώς μόνιμου κατοίκου των ΗΠΑ.

Ομολογουμένως, υπάρχει κάποια συζήτηση μεταξύ ακαδημαϊκών οικονομολόγων σχετικά με τον βαθμό στον οποίο η υψηλότερη μετανάστευση μειώνει τους μισθούς. Αλλά μια ανασκόπηση των μελετών του 2017 από το Cato Journal έδειξε ότι, κατά μέσο όρο, μια αύξηση 10% στον αριθμό των μεταναστών συσχετίζεται με μια μείωση 2% στους μισθούς. Ακόμη και αν οι μισθοί δεν μειωθούν βραχυπρόθεσμα, η υψηλότερη μετανάστευση πιθανότατα θα αυξήσει την προσφορά εργασίας και θα μειώσει τον πληθωρισμό των μισθών με την πάροδο του χρόνου.

Τέλος, οι ΗΠΑ αντιπροσωπεύουν το 18% της παγκόσμιας παραγωγικής ικανότητας , καθιστώντας τις τον δεύτερο μεγαλύτερο κατασκευαστή στον κόσμο, μετά την Κίνα. Η μεταποίηση αντιπροσωπεύει 2,3 τρισεκατομμύρια δολάρια του ΑΕΠ των ΗΠΑ, απασχολεί 12 εκατομμύρια ανθρώπους και ανέκαμψε τα δέκα χρόνια πριν από την πανδημία. Σύμφωνα με τον McKinsey, η αμερικανική οικονομία πρόσθεσε 1,3 εκατομμύρια θέσεις εργασίας στη μεταποίηση μεταξύ 2010 και 2019.

Στον απόηχο της πανδημίας COVID-19, οι παγκόσμιες διακοπές της εφοδιαστικής αλυσίδας έχουν αναγκάσει τις τιμές των εισαγωγών να αυξηθούν, καθώς τα νοικοκυριά των ΗΠΑ βασίζονται δυσανάλογα σε εισαγόμενα καταναλωτικά αγαθά. Λόγω αυτών των περιορισμών προσφοράς, οι εταιρείες πιθανότατα θα συνεχίσουν να ευνοούν την ανθεκτικότητα έναντι της περικοπής του κόστους και της διαφοροποίησης, πράγμα που σημαίνει μια στροφή της μεταποίησης πίσω στις ΗΠΑ.

Σίγουρα, η ανανέωση θα μπορούσε να οδηγήσει σε εφάπαξ αύξηση του κόστους εργασίας, καθώς οι εργοδότες επαναφέρουν θέσεις εργασίας στην οικονομία των ΗΠΑ με υψηλότερους μισθούς. Αλλά με την πάροδο του χρόνου, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να αποφύγουν τις ιδιοτροπίες των τιμών της υπερβολικής εξάρτησης από την προμήθεια που βασίζεται στο εξωτερικό. Δεδομένου ότι η ισχυρή εγχώρια παραγωγική της ικανότητα θωρακίζει εν μέρει την οικονομία των ΗΠΑ έναντι του πληθωρισμού που οφείλεται περισσότερο στις εισαγωγές, η ανανέωση της μεταποίησης θα οδηγήσει σε λιγότερη αστάθεια των τιμών και, τελικά, σε χαμηλότερο πληθωρισμό.

Υπάρχουν ήδη ενδείξεις ότι ο πληθωρισμός στις ΗΠΑ ενδέχεται να υποχωρεί. Οι τιμές των εισαγωγών στις ΗΠΑ (που δεν περιλαμβάνουν δασμούς) μειώθηκαν κατά 1,4% τον Ιούλιο για πρώτη φορά σε επτά μήνες. Εν τω μεταξύ, ο βασικός πληθωρισμός αγαθών και υπηρεσιών (εξαιρουμένων των τροφίμων και της ενέργειας) μειώθηκε στο 5,9% τον Ιούλιο από το υψηλό του 6,5% τον Μάρτιο, πριν αυξηθεί εκ νέου τον Αύγουστο. Ενώ αυτές οι πιέσεις τιμών είναι πέρα ​​από τον έλεγχο της Fed, οι ΗΠΑ διαθέτουν τα εργαλεία για να μετριάσουν τον αντίκτυπό τους.

Τούτου λεχθέντος, δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι ο πληθωρισμός θα επιστρέψει στον στόχο του 2% της Fed σύντομα. Αλλά μπορούμε να περιμένουμε ότι ο πληθωρισμός θα σταθεροποιηθεί σε μεσαίο μονοψήφιο νούμερο – μια προοπτική που μπορεί να δώσει σε όσους κατανέμουν κεφάλαια κάποιο βαθμό εμπιστοσύνης στην οικονομία των ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα, από επενδυτική σκοπιά, είναι δύσκολο να βρεθεί άλλη οικονομία που να μπορεί να ανταποκρίνεται σε αυτό που προσφέρουν οι ΗΠΑ: άφθονους φυσικούς πόρους, αποτελεσματική διακυβέρνηση, ιστορία μετανάστευσης και παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.

Αυτή είναι μια ιδανική εργαλειοθήκη για τη μείωση του πληθωρισμού. Συγκριτικά, οι περισσότερες άλλες χώρες εξαρτώνται πολύ περισσότερο από την παγκόσμια οικονομία. Στον σημερινό κόσμο, αυτό τους αφήνει περισσότερο εκτεθειμένους στον πληθωρισμό.

H Dambisa Moyo, διεθνής οικονομολόγος, είναι ο συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων με τις μεγαλύτερες πωλήσεις των New York Times , συμπεριλαμβανομένου του Edge of Chaos: Why Democracy Is Failing to Deliver Economic Growth – and How to Fix It (Basic Books, 2018).

Πηγή: Project Syndicate