Ανάλογα προγράμματα επιδότησης ενοικίου έχουν εφαρμοστεί και στην Ισπανία, με στόχο τη στήριξη πολιτών με χαμηλά εισοδήματα, καλύπτοντας μέρος του ενοικίου. Ωστόσο, σύμφωνα με έρευνα της διαΝΕΟσις, που εξετάζει το στεγαστικό πρόβλημα στην Ελλάδα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η αποτελεσματικότητά τους τίθεται υπό αμφισβήτηση. Η Κλάρα Μαρτίνεζ-Τολεδάνο, επίκουρη καθηγήτρια στο Imperial College London, επισημαίνει πως οι ιδιοκτήτες μπορεί να ενσωματώνουν σταδιακά το επίδομα στο ύψος του ενοικίου, με αποτέλεσμα η οικονομική ενίσχυση να καταλήγει τελικά στους εκμισθωτές και όχι στους ενοικιαστές που έχουν πραγματική ανάγκη.

Σε όλη την Ευρώπη εφαρμόζονται στρατηγικές στεγαστικής πολιτικής, οι οποίες διαφέρουν ανά χώρα, αλλά κοινός παρονομαστής είναι η ενίσχυση της διαθεσιμότητας κατοικιών σε συνδυασμό με την υποστήριξη των ευάλωτων – και όχι μόνο – ομάδων για πρόσβαση σε προσιτή στέγη. Ορισμένα κράτη, μάλιστα, προχωρούν και σε αυστηρότερα μέτρα, όπως η επιβολή φόρων σε ιδιοκτήτες που διατηρούν τα ακίνητά τους κενά.

Η Alpha Bank, σε πρόσφατη ανάλυσή της, παρουσιάζει παραδείγματα χωρών με ανεπτυγμένα συστήματα κοινωνικής στέγασης προς ενοικίαση. Στην Αυστρία, για παράδειγμα, το 20% των κατοικιών ανήκει σε αυτό το μοντέλο, ενώ στη Γαλλία το ποσοστό φτάνει το 14%. Η Γαλλία, επιπλέον, εφαρμόζει πλαφόν στα ενοίκια σε περιοχές με έλλειψη κατοικιών και επιβάλλει φορολογία στα κενά ακίνητα. Παράλληλα, δίνει κίνητρα για ανέγερση κατοικιών τόσο για τις ευάλωτες όσο και για τις μεσαίες εισοδηματικά ομάδες, και προσφέρει άτοκα δάνεια για αγορά πρώτης κατοικίας, όπως το ελληνικό πρόγραμμα «Σπίτι μου».

Στην Ισπανία, όπου η έλλειψη κατοικιών είναι έντονη – και υπολογίζεται ότι θα φτάσει τις 600.000 ως το 2025, κυρίως σε τουριστικές περιοχές – προγραμματίζονται επενδύσεις άνω των 12 δισ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης, τόσο για ενεργειακές αναβαθμίσεις κτιρίων όσο και για την κατασκευή νέων κοινωνικών κατοικιών. Παρ’ όλα αυτά, η στεγαστική πολιτική της χώρας επικεντρωνόταν κυρίως στην ενίσχυση της ιδιοκτησίας. Το κράτος, σήμερα, παρέχει κρατικές εγγυήσεις για στεγαστικά δάνεια σε νέους και οικογένειες εντός συγκεκριμένων εισοδηματικών ορίων – μοντέλο που υιοθετεί και η Ιταλία.

Σε ευρωπαϊκές πόλεις όπως το Αννόβερο (Γερμανία), το Στσέτσιν (Πολωνία), καθώς και περιοχές της Ιρλανδίας όπως το Δουβλίνο και το Γουίκλοου, υλοποιούνται προγράμματα κατασκευής προσιτών κατοικιών με χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.

Η Πορτογαλία, τέλος, έχει παρουσιάσει ένα σύνολο 30 μέτρων για την αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης, τα οποία περιλαμβάνουν στέγαση με ελεγχόμενο κόστος και εξασφάλιση κατοικίας για εργαζόμενους σε τομείς όπως η εκπαίδευση, ο στρατός, η γεωργία, η βιομηχανία και ο τουρισμός.