|
Εξελίξεις ανά χώρα
ΗΠΑ:
το δημόσιο χρέος ανέβηκε
στο
121% του ΑΕΠ,
ενώ το ιδιωτικό μειώθηκε
σημαντικά στο
143%.
Κίνα:
το δημόσιο χρέος
αυξήθηκε στο
88%, ενώ το
ιδιωτικό εκτινάχθηκε στο
206%, κυρίως
λόγω των μη
χρηματοπιστωτικών
επιχειρήσεων.
Ευρώπη:
οι αυξήσεις στη Γαλλία
και το Ηνωμένο Βασίλειο
ισοσκελίστηκαν από
μειώσεις στην Ιαπωνία
αλλά και σε χώρες της
περιφέρειας, όπως η
Ελλάδα και η
Πορτογαλία.
Αναδυόμενες αγορές:
εξαιρουμένης της Κίνας,
το δημόσιο χρέος
μειώθηκε ελαφρά κάτω από
το
56% του ΑΕΠ.
Στο ιδιωτικό χρέος
υπήρξαν αντίθετες
τάσεις: αύξηση σε
Βραζιλία, Ινδία και
Μεξικό, αλλά πτώση σε
Χιλή, Κολομβία και
Ταϊλάνδη.
Παράγοντες πίσω από τις
τάσεις
Στις
προηγμένες οικονομίες, η
μείωση του ιδιωτικού
χρέους οφείλεται σε
συγκρατημένο εταιρικό
δανεισμό, λόγω
υποτονικών προοπτικών
ανάπτυξης και υψηλής
ρευστότητας.
Σε άλλες
περιπτώσεις, η άνοδος
του δημόσιου χρέους σε
συνδυασμό με την πτώση
του ιδιωτικού αντανακλά
το φαινόμενο
εκτόπισης
(crowding out), όπου η
έντονη κρατική
δανειοληψία περιορίζει
τη διαθεσιμότητα ή
αυξάνει το κόστος
δανεισμού για τις
επιχειρήσεις και τα
νοικοκυριά.
Στην
Κίνα, η αύξηση του
εταιρικού χρέους
συνδέεται με τη
συνεχιζόμενη στήριξη
στρατηγικών κλάδων, παρά
τα προβλήματα στην αγορά
ακινήτων.
Δημοσιονομικά ελλείμματα
Το ΔΝΤ
τονίζει ότι το
επίμονα υψηλό παγκόσμιο
δημοσιονομικό έλλειμμα
(περίπου
5% του ΑΕΠ)
παραμένει βασικός μοχλός
της αύξησης του δημόσιου
χρέους. Αυτό αποδίδεται
τόσο σε δαπάνες που
σχετίζονται με την
πανδημία (επιδοτήσεις,
κοινωνικές ενισχύσεις)
όσο και στη συνεχή
αύξηση των καθαρών τόκων
εξυπηρέτησης του χρέους.
|
