|
Δεν
μπορεί να λέει ότι υπάρχει μια ξεκάθαρη αδικία
με τη φοροδιαφυγή συγκεκριμένων επαγγελματικών
τάξεων και τη στιγμή που όλοι περιμέναμε
αποφάσεις να ανακοινώνει ότι δεν αυξάνεται η
φορολογία. Σε ποιους αναφερόταν; Σε αυτούς που
δεν πληρώνουν τίποτα και θα συνεχίσουν να το
κάνουν;
Αντίθετα, «ξεσηκώθηκε», πάντα η κυβέρνηση,
εναντίον των δικαστικών για την απόφαση του
Μισθοδικείου με τις αυξήσεις στις συντάξεις
τους. Αφού είδε βέβαια ότι αυτό θέλουν οι
πολλοί. Οταν η κοινή γνώμη τάχθηκε εναντίον
τους.
Μα το
πρόβλημα της Δικαιοσύνης, το σημαντικό, δεν
είναι οι μισθοί. Είναι οι καθυστερήσεις στην
απονομή της. Για αυτό που είναι πρόβλημα για
κάθε πολίτη, αν θέλετε και για κάθε επενδυτή που
βλέπει τη χώρα, η κυβέρνηση ακόμη σχεδιάζει, ενώ
η μεταρρύθμιση επείγει.
Το ίδιο
κάνει και με τις (μη) αλλαγές στο Δημόσιο. Με
ορισμένες ψηφιακές εφαρμογές την προηγούμενη
διετία και με την ελπίδα ότι η αύξηση στον μισθό
των υπαλλήλων θα αυξήσει την αποδοτικότητά τους,
δεν πάμε πουθενά. Το βλέπουμε σε κάθε κρίση που
καλείται να τη χειριστεί το Δημόσιο και εμφανώς
δεν μπορεί.
Το ίδιο
έργο παίζεται και σε πιο μικρά θέματα, όπως για
παράδειγμα το τι θα γίνει με το ΟΑΚΑ ή με τους
17.000 επιτηδευματίες που οι υπηρεσίες του
κράτους είχαν κρίνει ότι κακώς έλαβαν
επιστρεπτέα προκαταβολή την περίοδο της
πανδημίας. Η κυβέρνηση «φοβάται» να τους πει ότι
πρέπει να επιστρέψουν το σύνολο του ποσού που
συνολικά αθροίζουν 120 εκατ. ευρώ και συνεχώς με
διάφορα τεχνάσματα «πετάει το τενεκεδάκι
παρακάτω», λες και το πρόβλημα θα εξαφανιστεί.
Για το
ρεύμα, όλοι ξέρουν ότι τέλος του έτους σταματούν
οι επιδοτήσεις και ξεπαγώνει η ρήτρα
αναπροσαρμογής. Ουδείς μπορεί ούτε να
πιθανολογήσει, αν και οι πρώτες αποφάσεις έχουν
εκδοθεί, τι ακριβώς θα ισχύσει.
Ακόμα
πιο εξοργιστικά είναι αυτά που συμβαίνουν με
τους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας. Αποφάσεις
ελήφθησαν για τα πρώτα μέτρα ανακούφισης, αλλά
σε μεγάλο βαθμό δεν εφαρμόστηκαν. Το κόστος της
καταστροφής ακόμη το υπολογίζουν. Μόνο που η ζωή
συνεχίζεται. Οι υποχρεώσεις τρέχουν για τους
πληγέντες, μαζί και οι απειλές κατασχέσεων. Η
απόφαση αν θα μείνουν ή θα φύγουν από τον τόπο
τους και το επάγγελμά τους τώρα καθορίζεται.
Βλέπουν μπροστά τους ότι έχουν να «ανέβουν ένα
μεγάλο βουνό» και νιώθουν ότι δεν τους βοηθά
κανένας.
Η ζωή
είναι γεμάτη από αποφάσεις. Ολοι κρινόμαστε
καθημερινά για αυτές και μαθαίνουμε να ζούμε τα
καλά και τα κακά τους όταν τις λαμβάνουμε. Στην
περίπτωση των κυβερνήσεων οι αποφάσεις είναι
περισσότερες.
Οποιος
νομίζει ότι μπορεί να κυβερνά ευχαριστώντας
συνεχώς τους πάντες προφανώς κάνει λάθος. Αργά ή
γρήγορα θα αναγκαστεί να διαλέξει πλευρά και να
δυσαρεστήσει κάποιους.
Έντυπη
έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ» |
