|
Ζούμε
μέσα σε ένα matrix διάχυτης εξέλιξης,
προσαρμογής και τιμολόγησης των πάντων, όπου το
ranking και το rating αντικαθιστούν τις
πραγματικές κοινωνικές σχέσεις. Την ίδια στιγμή
οι ειδικοί του ψηφιακού κόσμου μέσα απο φθηνά
αφηγήματα και ιδεολογήματα (όπως το great reset)
έκαναν την κρίση κανονικότητα. Με την
αλγοριθμική κβαντομηχανική -και έναν πρωτοφανή
για την τεχνολογική ιστορία υπολογιστικό
ταιηλορισμό-το σύστημα καταφέρνει να
αναδιαρθρώνεται.
Αυτή η
αναδιάρθρωση δεν αφορά μόνο τις ταξικές διαφορές
και την κοινωνική κινητικότητα στην οικονομική
διαστρωμάτωση. Αφορά κυρίως την αόρατη
οικονομική συνθήκη απόσπασης και εξόρυξης
υπεραξίας : αυτή που συναντά την
προκατασκευασμένη γνώση, σε συσκευασία θεάματος
και εύπεπτης πληροφορίας.
Το
σύστημα ανατροφοδοτείται επειδή ο κυρίαρχος
λόγος απεδαφικοποιείται στην οθόνη του
smartphone, εκεί όπου ο σημειοκαπιταλισμός της
επιτήρησης αντικαθιστά την ιδεολογική σκέψη και
την κριτική ικανότητα με την θεαματική
εικονολατρεία του άμεσου. Ο καπιταλισμός των
δικτύων ποντάρει στο ιντερνετικό scrolling του
κινητού τηλεφώνου για να γίνεται θολό το ταξικό
cloud: αυτό που παράγει θόρυβο και νέφος ώστε
μαεστρικά να συσκοτίζει τις υπαρκτές οικονομικές
ανισότητες.
Η μαζική
εξατομίκευση γειτνιάζει με την ομογενοποίηση και
τα υποκείμενα συγχέονται αφού ακυρώνεται η
δημιουργική τους φαντασία. Έτσι, μετατρέπονται
ευκολότερα - από τους ειδικούς μηχανικούς της
τεχνοφεουδαρχίας- σε μονάδες αυτοματοποιημένης
κοινωνικής πλατφόρμας στην οποία μπαινοβγαίνουν
οι ατομικές ’’Εγώ ΑΕ’’.
Η
αλήθεια είναι ότι η βιοπολιτική μας οδηγεί στο
να πάσχουμε από νευρωτική αυθυποβολή καθυπόταξης
στην μανιακή κοινωνική μηχανική της βιοπολιτικής
που ολοένα και περισσότερο εξαπλώνεται στον
ανθρώπινο βίο.
Η
ακατάληπτη hi tech νεογλώσσα γίνεται κτήμα των
νέων γρήγορα, και ταυτόχρονα καθιστά την
ανθρώπινη γλώσσα της επικοινωνίας απόμακρη από
τις ανάγκες και τα βιώματα του συρρικνωμένου
χρόνου.
Οι
διαχειριστές της εξουσίας λοιπόν ποντάρουν στην
μαζική εξειδίκευση με την υπερτεχνολογική
καινοτομία, στο distance learning με την
προκατασκευασμένη γνώση.
Και τα
ψηφικά ολιγοπώλια παγιδεύουν την αντιληπτική
νοημοσύνη των υποκειμένων με την συνεχόμενη
σχεδόν εκτροπή του δημοσίου λόγου από την
μείζονα ανάγκη της εποχής: να συνειδητοποιήσουν
οι μάζες την νέα συνάρτηση μεταξύ των ατομικών
ικανοτήτων και των κοινωνικών ευκαιριών.
Αυτή
όμως η σιωπηλή αναδιάρθρωση του συστήματος δεν
περιλαμβάνει την ανθρώπινη συνείδηση. Με
πρόσχημα την θαυματουργή τεχνητή νοημοσύνη πολύ
απλά κατασκευάζει και διανέμει στα δίκτυα την
τεχνητή συνείδηση...
Ηλίας
Καραβόλιας (EBR) |
