|
Προβληματίζει επίσης τους διαμορφωτές της
αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής η σύγκρουση
του Ταγίπ Ερντογάν με το Ισραήλ, ιδιαίτερα μετά
την σκληρή απάντηση του Μπενιαμίν
Νετανιάχου που θύμισε στον Τούρκο
Πρόεδρο τη συνεχιζόμενη γενοκτονία των Κούρδων,
όπως χαρακτήρισε τις συνεχείς δολοφονίες αμάχων.
Είναι
βέβαιο ότι -αν διασωθεί πολιτικά μετά τον πόλεμο
ο Νετανιάχου- δεν θα συγχωρέσει τον Ερντογάν,
παρά το γεγονός ότι στο παρελθόν βρίστηκαν
πεζοδρομιακά, αλλά προσπάθησαν να εισέλθουν σε
μία ήρεμη διπλωματική «συμβιωση», που κατέπεσε
σαν χάρτινος πύργος.
Τούτη τη
φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο Ερντογάν
ενόχλησε ακόμα και τους αντιπάλους του
Νετανιάχου, οι οποίοι σε αυτό τον πόλεμο είναι
ακόμα πιο σκληροί από τον σημερινό Πρωθυπουργό
του Ισραήλ. Πλέον οι ύβρεις του Τούρκου Προέδρου
αφορούν όλους τους Ισραηλινούς. Και ένα καλό
παράδειγμα είναι ο πρώην αρχηγός των
Εβραιομερικανών. Ο Ντέιβιντ Χάρις εξαπέλυσε μία
άνευ προηγουμένου επίθεση εναντίον του Ερντογάν
-και πιστέψτε με- πρόκειται για ένα ένα ήρεμο
Εβραίο, ο οποίος, όμως, διέγνωσε σωστά τον
Ερντογάν, από το 2004. Όχι τώρα. Τότε, όταν οι
ελίτ της Αθήνας και της Κύπρου μας έλεγαν πως
είναι ο «πρωθυπουργός της λύσης» – δεν ήταν
ακόμα πρόεδρος όταν γράφτηκε ο εν λόγω
κατάπτυστος τίτλος…
Ο
ισλαμιστής Πρόεδρος της Τουρκίας είναι φανατικά
αντισημίτης και ένας πολιτικός που μισεί τη
Δύση. Είναι επίσης αρρωστημένα ανθέλληνας. Στις
ελίτ της Αθήνας και της Λευκωσίας δεν αρέσει να
λέμε αυτές τις αλήθειες, αλλά πρέπει να μην
σιωπούμε. Δυστυχώς, επειδή ηγείται της κατοχικής
δύναμης, είμαστε υποχρεωμένοι να βρισκόμαστε
καθημερινά απέναντι στις φιλοδοξίες του, που
περιλαμβάνουν όλη την Κύπρο.
Δεν
κάνει την κίνηση να καταλάβει όλο το νησί, διότι
γνωρίζει πως η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία,
που υπερασπίζονται φανατικά οι Ελληνοκύπριοι
πολιτικοί, θα τού προσφέρει στο πιάτο τον έλεγχο
του νησιού. Και της ελεύθερης Κύπρου.
Από την
Ουάσιγκτον δεν περιμένουμε καμία βοήθεια.
Βλέπουμε ότι ανέχεται όλα τις απαιτήσεις του
Ερντογάν, ακόμα και αυτές που προσβάλουν τον
ίδιο τον Πρόεδρο των ΗΠΑ. Αλλά, η Αμερική θα
αναγκαστεί να υποστηρίξει τους Κούρδους της
Συρίας απέναντι στην Τουρκία, με ειρηνικά
βεβαίως μέσα. Όπως τονίζεται θα το πράξουν,
καθώς οι άνδρες και οι γυναίκες των YPG είναι οι
μόνοι πραγματικοί σύμμαχοι των Αμερικανών στην
ευρύτερη περιοχή. Ηγούνται του πολέμου εναντίον
των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους και
μάλιστα την Πέμπτη εξουδετέρωσαν ένα εκ των
ηγετών τους, μία πράξη που ικανοποίησε αφάνταστα
την Ουάσιγκτον. Στην πραγματικότητα, οι
Αμερικανοί διεξάγουν αυτόν τον πόλεμο μέσω των
Κούρδων, χωρίς να ρίξουν τουφεκιά…
Πάντως,
ο Πρόεδρος Μπάιντεν καλείται να αντιμετωπίσει
αυτά τα δύο πολεμικά μέτωπα. Να τερματίσει τον
ένα πόλεμο και να συνεχίσει τον άλλο. Θα
προσπαθήσει να τελειώσει η σύγκρουση του Ισραήλ
με τη Χαμάς, αν και δεν επιθυμεί να ολοκληρωθεί
αυτός ο πόλεμος πριν εξουδετερωθεί η Χαμάς. Όλα
τα υπόλοιπα που λέγονται δεν είναι αλήθεια.
Ο Λευκός
Οίκος ανακοίνωσε πολλές φορές δημόσια την
υποστήριξη του στο δικαίωμα του Ισραήλ να
αμυνθεί. Οπότε οι επιθέσεις του Εβραϊκού Κράτους
θα συνεχιστούν στοχευμένα εναντίον της Χαμάς
-αυτό ζητά ο Αμερικανός πρόεδρος.
Σε ότι
αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία, που ξεκίνησε
μετά την ρωσική εισβολή, η Αμερική θα ήθελε να
σταματήσει μόνο με νίκη του Κιέβου. Αλλά αυτό
δεν πρόκειται να συμβεί με τα σημερινά δεδομένα.
Μετά τις εορτές και την επιστροφή των μελών του
Κογκρέσου, αλλά και του Προέδρου Μπάιντεν από
τις διακοπές τους, ο Λευκός Οίκος θα προσπαθήσει
να ψηφιστεί από τη Βουλή και τη Γερουσία η νέα
βοήθεια ύψους 60 και πλέον δισεκατομμυρίων
δολαρίων. Ο στόχος είναι η προμήθεια στις
ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις του καλύτερου
πολεμικού υλικού της Δύσης. Ο σημερινός Πρόεδρος
δεν θα εγκαταλείψει την Ουκρανία, αυτό είναι
βέβαιο. Βεβαίως δεν γνωρίζουμε τι θα συμβεί στην
περίπτωση κατά την οποία η ρεπουμπλικανική
πλειοψηφία στη Βουλή δεν εγκρίνει τα νέα
κονδύλια για την Ουκρανία. Ως γνωστό, μερικοί
βουλευτές, οπαδοί του Ντόναλντ Τραμπ,
αλληθωρίζουν προς τον Πούτιν.
Ο Λευκός
Οίκος θα έχει να ασχοληθεί και με το θέμα της
Σουηδίας, στην περίπτωση κατά την οποία ο
Ερντογάν συνεχίσει να καθυστερεί την έγκριση της
ένταξης της στο ΝΑΤΟ. Το θέμα αυτό ενδιαφέρει
πολύ και την Ελλάδα καθώς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ
έχει συνδέσει την πώληση των F-35 με την αγορά
των F-16 -η παραχώρηση των μαχητικών στην
Τουρκία έχει παγώσει λόγω της αντίδρασης μίας
σημαντικής ομάδας νομοθετών. Εάν ο Ερντογάν δεν
εγκρίνει την ένταξη της Σουηδίας, οι αναλυτές
αναμένουν νέα κρίση στις τουρκο-αμερικανικές
σχέσεις. Αναμενόμενο αυτό. Το θέμα είναι το
εξής: Η Ουάσιγκτον θα επιλέξει τη σύγκρουση με
την Άγκυρα ή θα της προσφέρει περισσότερα δώρα;
Πάντως,
η σύνδεση των ελληνικών F-35 με τα τουρκικά
F-16, είναι απαράδεκτη εκ μέρους της κυβέρνησης
του κ. Μπάιντεν. Δεν φέρεται συμμαχικά, σε μία
χώρα η οποία δεν δημιουργεί προβλήματα, αντίθετα
λύνει προβλήματα στη Μεσόγειο, για τη Δύση.
Και αυτή
η συμπεριφορά είναι πέρα για πέρα άδικη…
Μιχάλης
Ιγνατίου (Φιλελεύθερος της Κύπρου) |
