|
Εάν
γνωρίζουν - στην φιλελεύθερη (υποτίθεται)
κυβέρνηση αλλά και στην σοσιαλδημοκρατική
(υποτίθεται) αντιπολίτευση- πχ. τον Peter Skott
και τον Eduard Challe, με τα πολύ πρόσφατα έργα
τους για τις «Οικονομικές διακυμάνσεις στην
μακροοικονομική πολιτική» ο πρώτος (MIT press)
και την «Δομική και συμπεριφορική
μακροοικονομική» ο δεύτερος (Cambridge
University Press).
Νεο-Κευνσιανοί αμφότεροι εξετάζουν ότι πιο
επίκαιρο για τις οικονομίες αλλά και ότι πιο
πιθανό θα βρούμε μπροστά μας (και προτείνοντας
λύσεις πέρα από τα θεωρητικά αξιώματα):
-Πώς
διαχέονται ακριβώς οι υφέσεις και οι κρίσεις σε
κλάδους και εισοδηματικές τάξεις;
-Είναι
τελικά πληθωρισμός κλαδικών και ολιγοπωλιακών
κερδών αυτό που φαίνεται να μονιμοποιείται ή
είναι ένας επελαύνων παγκόσμιος
στασιμοπληθωρισμός που σαρώνει εφοδιαστικές
αλυσίδες και εισοδήματα;
-Υπάρχει
αναποτελεσματικότητα στις πολιτικές συνοχής και
ανάπτυξης της ΕΕ όσον αφορά την αγοραστική
δύναμη και τις διευρυνόμενες ανισότητες και
ποιες οι πολιτικές αναχαίτισης τους;
-Ποια
ακριβώς «αποτελεσματικά»μέσα διαθέτουν οι
κεντρικές τράπεζες σε ΕΕ και ΗΠΑ (και ποια οι
κυβερνήσεις) μετά την πανδημία και το
πληθωριστικό σοκ, για να τονώσουν τη
δραστηριότητα όταν η ιδιωτική ζήτηση είναι
αναιμική;
-Μπορεί
η νομισματική πολιτική της ΕΚΤ και της FED να
χάσει την αποτελεσματικότητα της (ή να πέσουμε
σε ασύμμετρες απειλές λογω των διαφόρων τους)
όταν οι οικονομίες πέφτουν συνεχώς σε ατέρμονες
«παγίδες ρευστότητας;
Αυτά δεν
είναι θεωρία: είναι η αθέατη όψη της
καθημερινότητας μας. Υπάρχουν φυσικά και άλλα
ερωτήματα (σχέσεις μισθών-κερδών,
αποτελεσματικότητα μοντέλων φορολογίας, τόνωση
πολλαπλασιαστών, αναδιάρθρωση χρεών,κ.α) που δεν
αφορούν μόνο την οικονομία και τις αγορές, αλλά
το βίο μας, την εργασία μας μέσα στην
γενικευμένη «σταθερή ανισορροπία» διεθνώς.
Ξέρετε,
καλά τα ευχολόγια για την πράσινη οικονομία, την
ενεργειακή φτώχεια και την κλιματική αλλαγή,
καλά τα επιδόματα και τα pass, καλές οι δήθεν
φορολογικές διορθώσεις για κοινωνική δικαιοσύνη,
ωραίες ακούγονται και οι αντιπολιτευτικές
υπεραπλουστεύσεις για εναλλακτική πολιτική (που
δεν συγκεκριμενοποιείται) αλλά το μείζον είναι
ποια αντιστάθμιση των κινδύνων έχουμε στην
φαρέτρα μας σαν χώρα σε φαινόμενα που κρύβονται
πίσω από την ακρίβεια, πίσω από τα υψηλά
επιτόκια και τους χαμηλούς μισθούς.
Αυτά όλα
απαιτούν υπεύθυνους γνώστες, ανθρώπους μονίμως
ενημερωμένους για τις εξελίξεις στην στρατηγική
αντιστάθμιση των κινδύνων μέσω της οικονομικής
πολιτικής (και όχι υπερεπικοινωνιακούς
πολιτικούς με αναρτήσεις στα social media και
γενικόλογα συνθήματα..).
Ηλίας
Καραβόλιας – European Business Review |
