|
Ο
ανθρώπινος νους όμως αρέσκεται (και βολεύεται)
να βλέπει πάντα ως ερμηνεία των γεγονότων αυτο
που είναι κοντά στην πολιτισμική και ιδεολογική
πεποίθηση αλλά και στην βολική μια και μοναδική
«πηγή του κακού» (Ισλάμ, Ιράν, Εβραίοι, Αμερική,
Ρωσία, πετρέλαιο, θρησκεία).
Η Μέση
Ανατολή είναι όμως η αρχέγονη επικράτεια
στρατηγικών ηγεμονικών συμφερόντων, πάσης
φύσεως, όπως και του ακραίου θρησκευτικού
φονταμενταλισμού αλλά και των εξτρεμιστικών
εθνικισμών.
Είναι
γεγονός ότι πολλές αραβικές και μουσουλμανικές
χώρες ενσωματώνουν την βία και την απαξία της
ανθρώπινης ζωής στο μέρος του πληθυσμού που
αναπαράγεται ως το εξτρεμιστικό τους στοιχείο.
Το να
πάρει λοιπόν κανείς θέση (όλοι θέλουν να είναι
με την «σωστή πλευρά της ιστορίας») δεν σημαίνει
ότι δεν καταδικάζει τους φόνους αμάχων και τις
φρικαλεότητες, ούτε και συμψηφίζει τα εγκλήματα.
Η ιστορία όμως - τόσο για εγελιανούς, όσο και
για καντιανούς ή μαρξιστές, - δεν έχει απλά
«πλευρές»: έχει δρώντες και πόλους.
Για αυτό
και το συμπεριφορικό πολεμικό παίγνιο στην Μέση
Ανατολή είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που
βλέπουμε στην οθόνη του κινητού μας.
Λέξεις
όπως αυτοάμυνα και αντίποινα δεν είναι απλά
σημαίνοντα όταν μιλάμε για τρομοκρατία
εξτρεμιστών και μόνιμο μιλιταρισμό των ισχυρών.
Το
παίγνιο σήμερα στην ΜΑ είναι βασισμένο τόσο στην
λογική των τελεσίγραφων όσο και στην
συγκρουσιακή λογική.
Αποτελεί
μια μορφή πολυπολικής σύγκρουσης μεταξύ
ηγεμονικών πόλων, και ταυτόχρονα, πεδίο δράσης
ακραίων τρομοκρατικών ομάδων που
χρηματοδοτούνται από μικρές και μεγάλες
δυνάμεις.
ΥΓ. Οι
βόμβες και οι σφαγές σκοτώνουν το ίδιο. Η βία
των τρομοκρατών γεννάει τον πόλεμο και καταργεί
το δίκαιο. Και ο πόλεμος φτιάχνει νεκρούς,
πρόσφυγες( αλλά και κέρδη…).
Ηλίας
Καραβόλιας - EBR |
