|
Ο
ρωσοουκρανικός πόλεμος διέψευσε πολλούς μύθους,
με πρώτο τη ρωσική στρατιωτική υπεροχή. Μόνον
που αυτός ο μύθος καλλιεργήθηκε επί δεκαετίες
κατά το παρελθόν όχι απλώς από τους Σοβιετικούς,
αλλά και από τους στρατιωτικούς κύκλους της
Ουάσιγκτον, για να εξασφαλίσουν την έγκριση από
το Κογκρέσο μεγαλυτέρων αμυντικών κονδυλίων.
Παράλληλα, στη διάρκεια του ρωσοουκρανικού
πολέμου οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι των ΗΠΑ άρχισαν
σταδιακώς να διερωτώνται περί της επαρκείας και
γενικώς της αποτελεσματικότητος των αμερικανικών
στρατηγικών σχεδιασμών. Η Ρωσία του Πούτιν δεν
κατέρρευσε από τις κυρώσεις. Οι πολίτες δεν
επαναστάτησαν όπως προέβλεπε ο πρόεδρος
Μπάιντεν. Το όλο σύστημα παρουσίασε απρόσμενες
αντοχές, όπως είχε συμβεί κατ’ επανάληψιν στο
παρελθόν.
Σε
διεθνές πάλι επίπεδο, η ομάδα των κρατών BRICS,
που η συμμετοχή τους στο παγκόσμιο ΑΕΠ
υπολογίζεται στο 23%, αναζητεί τρόπο
απεξαρτήσεως από το δολάριο διά της υιοθετήσεως
κάποιας μορφής «νομίσματος», η τιμή του οποίου
θα συνδέεται με τον χρυσό, που διαθέτουν σε
τεράστιες ποσότητες. Αγνωστο παραμένει, ωστόσο,
εάν οι στόχοι αυτοί θα πραγματοποιηθούν.
Εύκολα
αρχίζει κάποιος έναν πόλεμο· το πρόβλημα είναι
πώς τον τελειώνει. Ισχύει για τον Πούτιν, τον
Μπάιντεν και τον Ζελένσκι.
Η ιδέα
περί μονιμοτέρας διασφαλίσεως της ευρωπαϊκής
ειρήνης διά της αποσπάσεως εδαφών από την
αυτοκρατορική Ρωσία δεν είναι νέα. Διατυπώθηκε
από τον λόρδο Πάλμερστον το 1854. Με την
απόσπαση συγκεκριμένα της Γεωργίας, της
Κιρκασίας, της Κριμαίας, της Βεσσαραβίας, της
Πολωνίας και της Φινλανδίας, η Ρωσία θα
εξακολουθούσε να είναι μια δύναμη τεράστια αλλά
λιγότερο επικίνδυνη, έγραφε ο Πάλμερστον. Το
σχέδιο ουδέποτε ετέθη σε εφαρμογή.
Πέρασε
από τότε ένας αιώνας και μισός, και τον Απρίλιο
του 2008 το ΝΑΤΟ υποσχέθηκε να εξετάσει το
αίτημα της Γεωργίας να καταστεί μέλος της
Συμμαχίας. Την 1η Αυγούστου άρχισε ο πόλεμος και
έληξε σε 11 ημέρες με απώλειες εδαφών της
Γεωργίας. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δεν
αντέδρασαν. Βίντεο που αναρτήθηκε έδειχνε την
εποχή εκείνη τον Γεωργιανό πρόεδρο Σαακασβίλι να
μασάει απεγνωσμένος τη γραβάτα του.
Με τις
προτάσεις περί τερματισμού του πολέμου με
αντάλλαγμα την παροχή εδαφών στη Ρωσία και μετά
την άρνηση του ΝΑΤΟ να ορίσει χρονοδιάγραμμα
εντάξεως της Ουκρανίας στη Συμμαχία, ο πρόεδρος
Βολοντίμιρ Ζελένσκι βλέπει την τραγική περίπτωση
της Γεωργίας να επαναλαμβάνεται εκ νέου.
Εύκολα
αρχίζει κάποιος έναν πόλεμο· το πρόβλημα είναι
πώς τον τελειώνει. Ισχύει για τον Πούτιν, τον
Μπάιντεν και τον Ζελένσκι. Στο μεταξύ, οι
Ευρωπαίοι αρχίζουν να σταθμίζουν τις σοβαρές
οικονομικές συνέπειες της εμπλοκής τους σε έναν
πόλεμο που θα διασφάλιζε μονιμότερα την
ευρωπαϊκή ειρήνη.
Κώστας
Ιορδανίδης (Καθημερινή) |
