|
Να
επιχειρούν ωστόσο με επιχειρήματα να διαψεύσουν
ότι υπάρχει οποιαδήποτε υπεραπόδοση της δικής
τους οικονομικής πολιτικής ή οποιαδήποτε
δυνατότητα νέων παροχών, με το υπάρχον
δημοσιονομικό αποτέλεσμα, δεν το έχουμε ξαναδεί.
Το έκανε χθες με αφορμή τη σχεδόν βεβαιότητα που
εμφανιζόταν στο σύνολο των δημοσιευμάτων
ανάλυσης της πορείας του προϋπολογισμού, ότι
δημιουργείται δημοσιονομικός χώρος, ο οποίος με
κάποιον τρόπο θα οδηγούσε σε ένα νέο δωράκι
στους πολίτες.
Αυτό το
δωράκι διαψεύστηκε χθες από το υπουργείο
Οικονομικών, μέσω διαρροής. Θα ήταν ακόμα
καλύτερο αν το είχε κάνει και με επίσημη
ανακοίνωση. Ειδικά όσο πλησιάζουμε προς την
ομιλία του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, όπου είθισται
τα τελευταία χρόνια, κάθε χρόνο, να
ανακοινώνεται και κάτι. Με τα σημερινά ωστόσο
δεδομένα, φαίνεται ότι τα πράγματα θα είναι
αλλιώς…
Ισως
έπρεπε να είχαμε καταλάβει πώς σκέφτεται η
παρούσα ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών και
συνολικά η κυβέρνηση, όταν πριν από τον
Δεκαπενταύγουστο ο αναπληρωτής υπουργός
Οικονομικών Νίκος Παπαθανάσης διέψευδε
οποιαδήποτε ειλημμένη απόφαση για την καταβολή
ενός νέου fuel pass.
Τότε
μιλώντας στην κρατική τηλεόραση είχε πει πως
«ό,τι έχει ανακοινωθεί, αυτή είναι η
δημοσιονομική δυνατότητα της οικονομίας μας,
πρέπει να είμαστε ειλικρινείς». Ε, σ’ αυτό δεν
είμαστε συνηθισμένοι, στην ειλικρίνεια. Θα
πρόσθετα και στον ρεαλισμό. Τότε μας είχε δώσει
ο κύριος Παπαθανάσης μια ισχυρή δόση ρεαλισμού,
θυμίζοντας ότι τον Σεπτέμβριο έρχονται δύο
αξιολογήσεις, από τις οποίες θα εξαρτηθεί και η
επενδυτική βαθμίδα.
Δηλαδή
το οικονομικό μέλλον της χώρας. Προφανώς ενόψει
των αξιολογήσεων «μας ακούν», όπως παλιά το
έκανε η τρόικα, πλέον οι αγορές, οι οποίες δεν
συμπαθούν δημοσιονομικούς εκτροχιασμούς. Χθες με
τη διαρροή του το υπουργείο Οικονομικών θύμισε
προς όλους ότι η εκτέλεση του προϋπολογισμού δεν
εμφανίζει αποκλίσεις σε σχέση με τους στόχους
που έχουν τεθεί στο Πρόγραμμα Σταθερότητας, αλλά
θετικές αποκλίσεις σε βάση μόνο ταμειακή. Οχι
δημοσιονομική.
Η ανάγκη
να βγει μια διαρροή με τόσο μεγάλη ανάλυση
δείχνει πόσο ισχυρές ρίζες είχε αποκτήσει στην
ελληνική κοινή γνώμη η οικονομική πολιτική της
προηγούμενης κυβέρνησης Μητσοτάκη, που σε μεγάλο
βαθμό είχε υπαγορευτεί από τις ανάγκες ενίσχυσης
του εισοδήματος προκειμένου να καλυφθούν οι
απώλειες των απανωτών κρίσεων. Ηταν ξεκάθαρο ότι
αυτό δεν θα συνεχιζόταν για πάντα. Είχε
ημερομηνία λήξης και χρειαζόταν εκρίζωση.
Για μια
τριετία κάθε δημοσιονομικό περιθώριο αυτόματα
μετατρεπόταν σ’ ένα επίδομα. Η κοινωνία
ποτίστηκε με αυτή την αντίληψη και πλέον που
πατάμε ή… πατάμε λιγότερο γερά στα πόδια μας,
αυτή πρέπει να εκλείψει. Οχι γιατί δεν υπάρχει
πλέον το δημοσιονομικό περιθώριο. Αλλά ακόμα και
αν υπήρχε, η χώρα πρέπει να προχωρήσει χωρίς
δεκανίκια.
Έντυπη
έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ» |
