|
Μέτρο
που περιγράφεται ως εξής: για ορισμένα
αδικήματα, κυρίως χαμηλής ποινικής απαξίας, το
δικαστήριο θα επιβάλει ποινή που θα εκτελείται,
δηλαδή να μπαίνει ο κατηγορούμενος στη φυλακή
εκτίοντας ένα μέρος της ποινής του και το
υπόλοιπο ή θα το πληρώνει ή θα εργάζεται για
κοινωφελείς σκοπούς.
Τι
καλύτερο από την κοινωνική εργασία για τους
ίδιους τους καταδικασθέντες, αλλά και για το
κοινωνικό σύνολο; Προς εφαρμογή του νέου μέτρου,
που μόνον θετικά μπορεί να αντιμετωπιστεί, το
υπουργείο Δικαιοσύνης που είναι αρμόδιο
ετοιμάζει πλατφόρμα, όπου ήδη έχουν εγγραφεί
1.500 φορείς που ζητάνε καταδικασθέντες για
εργασία. Ιδρύματα, δήμοι, νοσοκομεία κ.λπ.
Εως εδώ
όλα καλά. Ομως, αξίζει να σημειωθεί ότι ο θεσμός
της κοινωφελούς εργασίας προβλέπεται και ισχύει
από τη δεκαετία του 1990! Ωστόσο, μέχρι σήμερα
έχει τύχει ελάχιστης εφαρμογής ή, για να
αποτυπωθεί καλύτερα η πραγματικότητα, παραμένει
ένας θεσμός στα χαρτιά! Ισχύει άνευ εφαρμογής.
Δυστυχώς
δεν είναι ο μόνος. Αν περιοριστούμε στον χώρο
της Δικαιοσύνης, ανάλογη κραυγαλέα περίπτωση
θεσμικής πρόβλεψης που μένει για δεκαετίες στα
χαρτιά είναι και η Δικαστική Αστυνομία.
Νομοθετικά προβλέφθηκε στις αρχές της δεκαετίας
του ’90, πέρασαν υπουργοί και κυβερνήσεις,
άνοιξε και έκλεισε πολλές φορές το κεφάλαιο της
υλοποίησής της και τώρα η κυβέρνηση ανακοίνωσε,
επιτέλους, ότι η Δικαστική Αστυνομία θα γίνει!
Ο
σχετικός νόμος ψηφίστηκε και με τη νέα δικαστική
χρονιά, όπως έχει ανακοινωθεί αρμοδίως θα γίνουν
οι προσλήψεις και τα σχετικά, ώστε κατά το
χρονοδιάγραμμα που έχει εκπονηθεί με τον νέο
χρόνο να διαθέτει η χώρα μας Δικαστική
Αστυνομία.
Θα έλεγε
κανείς, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ομως, θεσμοί στα
χαρτιά για δεκαετίες είναι ντροπή για ένα κράτος
που θέλει να λέγεται –και οφείλει να είναι–
κράτος δικαίου για τους πολίτες του και συνεπές
στις εξαγγελίες των εκάστοτε κυβερνήσεών του.
Νόμοι και θεσμοί στα χαρτιά, μία από τις πιο
βαριές παθογένειες του κράτους, μήπως θα έπρεπε
σύντομα –και όχι κάποτε– επιτέλους να εκλείψουν;
Ιωάννα
Μάνδρου (Καθημερινή) |
