|
Για δύο
δεκαετίες μετά την πτώση του Τείχους του
Βερολίνου, και την κατάρρευση του Σοβιετικού
μπλοκ, η ηγεμονία στον πλανήτη κατέστη
μονοπολική και οι ΗΠΑ ήταν σαφώς η παγκόσμια
κυρίαρχη δύναμη, ενώ η κυριαρχούσα παγκοσμίως
φιλελεύθερη ιδεολογία μεθαρμόστηκε στον
νεοφιλελευθερισμό, και το νεοτερικό σύστημα
επιχείρησε την δημιουργία της Τρίτης κατά σειρά
(μετά την Εθνικοσοσιαλιστική Νέα Τάξη και την
Σταλινική Παγκόσμια Κομμουνιστική Τάξη)
Υπερεθνοκρατικής Νέας Τάξης, της επονομαζόμενης
«παγκοσμιοποίησης», κατά την οποία το
χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, το επονομαζόμενο
«αγορές», διεθνοποιήθηκε, κατέστη παγκόσμια
κυρίαρχο και κρατικά ανεξέλγκτο, οδηγώντας σε
χρηματοπιστωτικές κρίσεις, στην υπερχρέωση
κοινωνιών και κρατών, στην καταστροφή και
εξανδραποδισμό της μεσαίας τάξης και εν τέλει
στο τέλος της νεοτερικότητας, ήδη από την
δεκαετία του 1980..
Μετά
τους καταστροφικά άστοχους πολέμους που
διεξήγαγαν οι Η.Π.Α. στη Μέση Ανατολή
(Αφγανιστάν, Ιρακ), το χρηματοπιστωτικό κραχ του
2008, την ανισότητα, τις δομικές-συστημικές
κρίσεις του νεωτερικού μοντέλου σε όλα τα
επίπεδα και την μηδενιστική αποδόμησή του, η
παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ υποχώρησε και
αμφισβητήθηκε, και νέες δυνάμεις αναδύθηκαν στο
πλανητικό στερέωμα, με κυριότερη την Κίνα. Ήδη
δε η «από-παγκο-σμιοποίηση, αναγγέλθηκε φέτος
επισήμως, κατά το 53ο οικονομικό φόρουμ στο
Davos, γεγονός που αποτελεί την ομολογία
αποτυχίας της υπερεθνοκρατικής νέας τάξης της
Αμερικής, ενώ αποτελεί τραγική ειρωνεία το
γεγονός ότι η επιχειρηθείσα από τις ΗΠΑ
«παγκοσμιοποίηση» ανέδειξε ως δεύτερη υπερδύναμη
την Κίνα, καθώς και πλήθος χερσαίων χωρών που
συντάσσονται μαζί της, στην αναδιάταξη της
παγκόσμιας ηγεμονίας σε πολυπολική.
Έτσι οι
αποτυχημένοι πόλεμοι στο Ιράκ και την Συρία,
προϊόν του ανταγωνισμού ισχύος μεταξύ των ΗΠΑ
και των αναδυθέντων νέων Μεγάλων Δυνάμεων
σχετικά με τον έλεγχο της ενέργειας, οδήγησε
στην ανατροπή του ισχύοντος status quo στην
Νοτιοανατολική Μεσόγειο, στην κατάργηση της
Συμφωνίας Σάικς-Πικό και στην ανακατανομή των
ζωνών επιρροής.
Το
σύμπλοκο των γεωπολιτικών τειχών ανάσχεσης της
Ρωσίας (Rimland), που διατρέχει τον πλανήτη από
την Σκανδιναβία μέχρι την Ινδία, την Ν. Κορέα
και την Ιαπωνία, έχει διασπαστεί σε πολλά
σημεία, και κυρίως στην Ευρώπη και την Τουρκία,
γιατί οι σύμμαχοι των Αγγλοσαξώνων και ηττημένοι
του Β.Π. Πολέμου Γερμανία και Τουρκία,
συνειδητοποίησαν την αναδυόμενη ισχύ τους στον
νέο πολυπολικό κόσμο, και οδηγούμενοι από την
εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους επέτρεψαν στην
Ρωσία να «εισέλθει» στην Ευρώπη, μέσω της
μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Έτσι,
«οι χαμένοι του 20ου αιώνα» Ρωσία, Γερμανία και
Τουρκία, δρομολογούν την «ανάκτηση» των
«αυτοκρατοριών» τους και συν-τάσσονται
γεωπολιτικά για να διεκδικήσουν τα «χαμένα
εδάφη» στην διεξαγόμενη ανακατανομή ζωνών
επιρροής, μέσω της υποχώρησης του Αγγλοσαξωνικού
άξονα.
Ειδικά η
Τουρκία, στο πλαίσιο της συνεργασίας της με την
Ρωσία, συμμετέχει πολλαπλώς στην διάσπαση της
παλαιάς Rimland, με αποκορύφωμα την διάνοιξη του
Βοσπόρου νο 2, του νέου καναλιού Μαύρης
Θάλασσας-Προποντίδας, που δεν θα δεσμεύεται από
την συνθήκη του Μοντραί, μέσω του οποίου η Ρωσία
θα εισέρχεται ανεμπόδιστα στην Μεσόγειο, ενώ η
Τουρκία θα έχει κατασκευάσει ταυτόχρονα την
μεγαλύτερη αντιαρματική τάφρο στην Ευρώπη,
οχυρώνοντας την Κωνσταντινούπολη. Έτσι είναι
πρόδηλο ότι η Τουρκία έχει διολισθήσει
γεωπολιτικά στον Ευρασιατικό Άξονα των Χερσαίων
Δυνάμεων και ισορροπεί επικίνδυνα σε δύο βάρκες
προσπαθώντας να αποφύγει τον γεωπολιτικό
διαμελισμό της και να επιτύχει την μετατροπή της
σε περιφερειακή υπερδύναμη.
Ο
πόλεμος στην Ουκρανία, στην διεξαγωγή του οποίου
«υποχρεώθηκε» η Ρωσία από τις κινήσεις των
Αγγλοσαξώνων [2],
ανέτρεψε την παγκόσμια ισορροπία ισχύος (status
quo), οδήγησε στην κατάργηση της Συμφωνίας της
Γιάλτας, διέλυσε την γεωπολιτική συνεργασία
Γερμανίας-ΕΕ-Ρωσίας, βυθίζοντας τις οικονομίες
της ΕΕ στο χάος και έπληξε καίρια την
γεωπολιτική αυτονόμηση της Γερμανίας. Το
διακύβευμα του Ουκρανικού Πολέμου είναι η σχέση
Αγγλοσαξώνων – Ρωσίας στην αρχιτεκτονική της
νέας Rimland, που θα διαμορφωθεί για την
ανάσχεση της Κίνας. Οι Αγγλοσάξωνες γνωρίζουν
ότι δεν μπορούν να υπερισχύσουν στην σύγκρουση
με την Κίνα, εάν χάσουν το «βενζινάδικο» του
πλανήτη (Ρωσία), ενώ η Ρωσία γνωρίζει ότι σε
βάθος χρόνου η Κίνα θα αποτελέσει γι’ αυτήν
απειλή στην Σιβηρία και τον Βόρειο Ωκεανό.
Απέναντι
στη νέα Γιάλτα που ζητούν οι τρεις αυτές
αναθεωρητικές χερσαίες χώρες, οι Αγγλοσάξονες
κτίζουν τη νέα Rimland με την υπογραφή των
συμφωνιών του Αβραάμ[3] ,
της συμφωνίας AUKUS[4] ,
της συμφωνίας Five Eyes Intelligence Alliance
(FVEY), την “Στρατηγική Ευθυγράμμιση ΗΠΑ –
Ιαπωνίας και της πρωτοβουλίας των τριών θαλασσών
(Three Seas Initiative) και προχωρούν στην
σύμπηξη του νέου άξονα που απαρτίζεται από
τις Γαλλία-Ελλάδα-Κύπρο-Ισραήλ-Η.Α.Ε.-Ινδία
– AUKUS (Australia, U.K., USA)- Five Eyes
Intelligence Alliance (Η.Π.Α., Ηνωμένο Βασίλειο,
Καναδάς, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία)
Three Seas Initiative (Βουλγαρία, Εσθονία,
Κροατία, Λετονία, Λιθουανία, Αυστρία, Πολωνία,
Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία, Τσεχική Δημοκρατία
και Ουγγαρία, και η Ελλάδα), που θα περισφίξει
την Κίνα, στον οποίο θέλουν να εντάξουν την
Ρωσία αποδυναμωμένη, ενώ η Ρωσία θέλει να
προσεγγίσει την Δύση και να ενταχθεί στην νέα
Rimland με βάση την πραγματική γεωπολιτική της
διάσταση και όχι σαν ηττημένη ικέτης.
Με την
εμπλοκή της Ρωσίας στον πόλεμο της Ουκρανίας και
την μακροημέρευσή του βάσει της εμφανούς και
αφανούς βοήθειας της Δύσης, η Ρωσία είναι
εγκλωβισμένη και αγκυρωμένη σε ένα «νέο
Βιετνάμ», το οποίο την οδηγεί στην γεωπολιτική
αποδυνάμωση και υποταγή της.
Ο
ΙΝΔΙΚΟΣ ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΒΟΡΡΑ-ΝΟΤΟΥ
(NSTC)
Η Ινδία
προβλέπεται ότι 2060 θα είναι η 2η χώρα σε ΑΕΠ,
μετά την Κίνα και θα ακολουθούν οι ΗΠΑ και η
Ε.Ε. Για να καταστεί όμως η Ινδία η χώρα με το
δεύτερο μεγαλύτερο ΑΕΠ χρειάζεται τον δικό της
«Δρόμο του Μεταξιού» για να διοχετεύει τα
προϊόντα της στην Κεντρική Ασία, στη Ρωσία και
στην πλούσια αγορά της Ευρώπης. Αυτός είναι ο
Διεθνής Διάδρομος Μεταφορών Βορρά-Νότου
(International NorthSouth Transport Corridor
-INSTC) που διέρχεται από την Ινδία, το Ιράν
και την Ρωσία και μεταφέρει εμπορεύματα από τη
Βομβάη στην Αγία Πετρούπολη και από εκεί στη
μεγάλη αγορά της Ευρώπης. Το φιλόδοξο έργο INSTC
σχεδιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 2000 και αργότερα
τέθηκε σε ισχύ το 2002, αφού επικυρώθηκε από τις
τρεις χώρες. Έκτοτε, 11 ακόμη έθνη
εντάχθηκαν στο
έργο: Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Λευκορωσία, Βουλγαρία (καθεστώς
παρατηρητής), Καζακστάν, Κιργιστάν, Ομάν, Συρία, Τατζικιστάν, Τουρκία και Ουκρανία.
Το INSTC μείωσε το κόστος μεταφοράς των
εμπορευμάτων καθώς και τον χρόνο μεταφοράς. Ενώ
πριν χρειάζονταν περισσότερες από 40 ημέρες για
να ταξιδέψουν τα εμπορεύματα από την Ινδία στη
Ρωσία, με τον INSTC η μεταφορά ολοκληρώνεται σε
λιγότερο από 25 ημέρες, μειώνοντας έτσι τον
χρόνο μεταφοράς κατά 30%-40%. Υπολογίζεται ότι ο
διάδρομος διευκολύνει τη μεταφορά 20-30
εκατομμυρίων τόνων εμπορευμάτων ετησίως.
Η Ρωσία
ήταν ο μακροχρόνιος σύμμαχος της Ινδίας, αλλά οι
πρόσφατες προσεγγίσεις της Μόσχας προς το
Πακιστάν έχουν ανησυχήσει τους Ινδούς.
Ο INSTC
θεωρείται επίσης ως η απάντηση της Ινδίας στον
κινεζικό «Δρόμο του Μεταξιού», το γνωστό Belt
and Road Initiative (BRI).
Η Κίνα
δεν είναι μόνο ο πιο ισχυρός γείτονας της Ινδίας
στην περιοχή, αλλά και ο κύριος ανταγωνιστής,
καθώς ελέγχει μέσω των πολλαπλών δρόμων του
μεταξιού σχεδόν όλα τα κανάλια μεταφοράς
εμπορευμάτων γύρω από την Κίνα.
Η
φιλοδοξία της Ινδίας να εξισορροπήσει την Κίνα
υλοποιείται με τη λειτουργία του INSTC.
Μετά τις
κυρώσεις που υφίσταται η Ρωσία από τη Δύση για
τον πόλεμο στην Ουκρανία, θα στραφεί σε
εφοδιασμό μέσω του INSTC, πράγμα που θα ωφελήσει
κυρίως την παραδοσιακή σύμμαχό της, την Ινδία. Ο
INSTC πρόκειται να αυξήσει τις εμπορικές
συναλλαγές με τη Ρωσία. Όμως, λόγω των κυρώσεων
και του πολέμου στην Ουκρανία ο ινδικός «Δρόμος
του Μεταξιού» θα σταματά μέχρι τη Ρωσία. Δεν θα
μπορεί να προσεγγίσει μέσω της Ρωσίας την
ευρωπαϊκή αγορά. Στην περίπτωση αυτή η
εναλλακτική προσέγγιση της Ευρώπης είναι η
θαλάσσια οδός. Θα μπορούσε και η Τουρκία διά
ξηράς να είναι μια εναλλακτική, αλλά οι στενές
της σχέσεις με το Πακιστάν (εχθρό της Ινδίας)
δεν της δίνουν την επιλογή.
Η
Θαλάσσια οδός ευνοεί την Ελλάδα ως πύλη προς
την Ευρώπη, η οποία μπορεί μέσω των λιμανιών και
λοιπών μεταφορικών υποδομών να προσφέρει
υπηρεσίες εφοδιαστικής αλυσίδας στα ινδικά
εμπορεύματα που θα περνούν τη Διώρυγα του Σουέζ
και έτσι να αναπτυχθεί μια σημαντική συνεργασία
με την Ινδία.
O ΣΧΕΔΙΑΖΟΜΕΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ
ΙΝΔΙΑΣ-ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ-Ε.Ε. (IMEC)
Στο
περιθώριο της διάσκεψης των G20 στο Νέο Δελχί
στις 10 Σεπτεμβρίου, υπογράφηκε μνημόνιο
κατανόησης (MoU) για τη δημιουργία του
οικονομικού διαδρόμου Ινδίας-Μέσης
Ανατολής-Ευρώπης (India-Middle East-Europe
Economic Corridor – IMEC). Τα συμβαλλόμενα μέρη
είναι η Ινδία, οι ΗΠΑ, η Σαουδική Αραβία, τα
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Γαλλία, η Γερμανία, η
Ιταλία και η ΕΕ. Ο IMEC είναι ασφαλώς το Mega
Project των ΗΠΑ για τον υποσκελισμό της Κίνας
και τοy κινεζικoύ διαδρόμου «One Belt one Road»,
από τον οποίο αποχώρησε πρόσφατα η Ιταλία,
διόλου τυχαία, όπως δείχνει η σύνθεση όσων
υπέγραψαν το μνημόνιο στην G20.
Το έργο
στοχεύει, όπως αναφέρει το μνημόνιο, να
αποτελέσει την εναλλακτική οδό στρατηγικής
σημασίας για τη σύνδεση της Ινδίας, της χώρας με
την ταχύτερη ανάπτυξη και τον μεγαλύτερο
πληθυσμό στον πλανήτη (περίπου 1,39
δισεκατομμύρια), με την πλούσια σε ενέργεια Μ.
Ανατολή, αλλά και την Ευρώπη. Στοχεύει επίσης να
προσφέρει σημαντικά οφέλη και στις χώρες της
Νότιας Ασίας, που δεν βρίσκονται στη ζώνη
επιρροής της Κίνας και στις χώρες από τις οποίες
θα διέρχεται.
Ο IMEC,
κατά τον σχεδιασμό, θα αποτελείται από δύο
διαδρόμους, τον ανατολικό, θαλάσσιο μεταξύ
Ινδίας και Αραβίας, και τον βόρειο, μεικτό
μεταξύ Σ.Αραβίας και Ευρώπης. Ο ανατολικός
διάδρομος θα ξεκινά από τα λιμάνια της δυτικής
ακτής των Ινδιών. και θα καταλήγει στο Ντουμπάι,
στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ο βόρειος
διάδρομος θα αποτελείται από σιδηροδρομική
γραμμή, η οποία θα διασχίζει τα ΗΑΕ και τη
Σαουδική Αραβία και θα φθάνει μέσω Ιορδανίας στο
ισραηλινό λιμάνι της Χάιφα (το οποίο σημειωτέο
ανήκει στον ινδικό όμιλο Adani Group). Από
εκεί, η μέσω θαλάσσης ο διάδρομος θα
ολοκληρώνεται σε μεσογειακά λιμάνια της Ευρώπης,
όπως ο Πειραιάς, αφαιρώντας Γεωπολιτικό
Δυναμικό από την Τουρκία, το οποίο μετατοπίζεται
στον Ελληνισμό (Ελλάδα/ Κύπρο),
Ο IMEC
θα συμπεριλαμβάνει παράλληλο αγωγό εξαγωγής
υδρογόνου, υποβρύχια καλώδια ηλεκτρισμού και
τηλεπικοινωνιών, και δίκτυο ηλιακών συλλεκτών.
Στόχος είναι η ανάπτυξη τριών θεματικών
υπό-διαδρόμων, τροφίμων, πράσινης ενέργειας και
«οικονομίας της πληροφορίας». Ο δεύτερος έχει
ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη Σαουδική Αραβία, η
οποία προσπαθεί να υπερβεί την «μονοκαλλιέργεια»
των υδρογονανθράκων, ο δε τρίτος για τον
αναπτυσσόμενο τεχνολογικό κλάδο της Ινδίας. Η
παράκαμψη του Σουέζ υπολογίζεται πως θα
συντομεύσει τον χρόνο μεταφορών μεταξύ Ινδίας
και Ευρώπης κατά 40%.
Ιράν –
Κατάρ – Τουρκία κτύπησαν μέσω Xαμάς το Iσραήλ
Προκειμένου να δημιουργηθεί αντιπερισπασμός του
διεξαγόμενου Ρωσο-Ουκρανικού πολέμου στην
Μεσόγειο, απ’ όπου αναμένεται να καλυφθούν οι
ενεργειακές ανάγκες της Ε.Ε. μετά τον αποκλεισμό
της τροφοδοσίας της από την Ρωσία, και να
«ανατιναχθεί» ο υπό κατασκευή από τους
Αγγλοσάξωνες νέος αναχωματικός δακτύλιος και ο
νέος ενεργειακός-εμπορικός διάδρομος, που θα
άλλαζε τους κανόνες του παιχνιδιού στην Μέση
Ανατολή και την Μεσόγειο και θα ανέτρεπε τους
γεωπολιτικούς σχεδιασμούς των αναδυόμενων
χερσαίων δυνάμεων και κυρίως της Ρωσίας,
Τουρκίας και Κίνας, επιλέχθηκε από το σύμπλοκο
Ιράν, Κατάρ και Τουρκίας, που εξέθρεψαν,
φιλοξενούσαν και χρηματοδοτούσαν την Χαμάς, η
εκτέλεση του απάνθρωπου και πρωτοφανούς
κτηνώδους βιαιότητας τρομοκρατικού χτυπήματός
της στο Ισραήλ κατά αμάχων, εδραζόμενο πάνω στο
γεωπολιτικό υπόβαθρο του Ισλαμισμού, προκειμένου
να «εξαναγκάσει» το Ισραήλ σε «αντίποινα», που
θα ανατίναζαν την υλοποίηση των συμφωνιών του
Αβράμ από τις αραβικές χώρες που τις υπέγραψαν
και την υλοποίηση του IMEC από τις αραβικές
χώρες που συμμετείχαν στο εγχείρημα. Στην
περίπτωση δε που η σύγκρουση Ισραήλ-Χαμάς κατά
τους σχεδιασμούς του ευρασιατικού μπλοκ
μετατραπεί σε μια σε μια γενικευμένη
περιφερειακή σύγκρουση στην Μέση Ανατολή, θα
δυναμιτιστεί η παγκόσμια Οικονομία, θα επέλθει
γεωπολιτικός όλεθρος της Δύσης, οι επιδράσεις
στις χρηματαγορές θα είναι δυστοπικές και θα
επικρατήσουν συνθήκες ακραίας φτώχιας.
Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Τούρκου
προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στη σύνοδο G20,
στο άκουσμα πως ο διάδρομος IMEC θα παρέκαμπτε
την Τουρκία «δεν υπάρχει διάδρομος χωρίς την
Τουρκία… Η Τουρκία είναι σημαντική παραγωγική
και εμπορική βάση. Η πιο εύκολη γραμμή
κυκλοφορίας από την ανατολή προς τη δύση πρέπει
να περνά μέσω Τουρκίας».
Η
ανθρώπινη τραγωδία που διεξήχθη on camera
μπροστά στα μάτια ολόκληρης της ανθρωπότητας την
7η Οκτωβρίου από ένοπλους τζιχαντιστες της
Χαμάς, που πέρασαν στο ισραηλινό έδαφος με
μπουλντόζες, αιωρόπτερα και μοτοσικλέτες και η
απάνθρωπη δολοφονία αθώων Ισραηλιτών και ξένων
πολιτών από την τρομοκρατική Χαμάς είχε ως
αιτία την τεραστίας σημασίας γεωπολιτική
σύγκρουση των αναδυόμενων χερσαίων δυνάμεων με
τις ΗΠΑ και στόχο την αποτροπή της γεωπολιτικής
συνεργασίας αραβικών κρατών με τους αγγλοσάξωνες
στον διεξαγόμενο πλανητικό πόλεμο αναδιάταξης
των ηγεμονικών δυνάμεων και αναδιανομής του
πολυπολικού Κόσμου μεταξύ των αναθεωρητικών
δυνάμεων και των Η.Π.Α.
Οι
Η.Π.Α. πρέπει να συνειδητοποιήσουν πλέον ότι η
«μεταδυτική» Τουρκία α), όχι μόνο δεν μπορεί να
επιστρέψει στην κατάσταση του παραδοσιακού
διατλαντικού συμμάχου, αλλά έχει «διαβεί τον
Ρουβίκωνα» της ολοκληρωτικής ένταξης στον νέο
ευρασιατικό «άξονα», β) όχι μόνο δεν μπορεί να
λειτουργήσει ως μέρος του αναχωματικού δακτυλίου
ανάσχεσης της Ρωσίας και κατ’ επέκταση της
Κίνας, αλλά λειτουργεί στην κατεύθυνση της
διάλυσής του, γ) όχι μόνο δεν αποτελεί «δύσκολο
εταίρο» μη ευθυγραμμιζόμενο πλήρως με τα
Αμερικανικά συμφέροντα, αλλά εταίρο που τα
αντιστρατεύεται εμφανώς και αφανώς. Οι Η.Π.Α.
πρέπει να ακόμη να συνειδητοποιήσουν, ότι η
στοχοθεσία τους για την διατήρηση μιας ειδικής
«συναλλακτικής» σχέσης με την «μεταδυτική»
Τουρκία, που θα διασφαλίζει την παραμονή της στο
δυτικό στρατόπεδο, με την ταυτόχρονη αποδοχή της
διατήρησης εκ μέρους της ενός σχετικού βαθμού
αυτονομίας και συναλλαγής με το αντίπαλο
στρατόπεδο, είναι απολύτως εσφαλμένη λόγω των
Τουρκικής μετάλλαξης σε νεοοθωμανική και των
ηγεμονικών της βλέψεων για την κυριαρχία στην
Μέση Ανατολή και την Μεσόγειο με όχημα την
ηγεσία του Μουσουλμανικού κόσμου. Οι Η.Π.Α.
πρέπει τέλος να συνειδητοποιήσουν ότι η
συμμαχική σχέση με την «μεταδυτική Τουρκία»
αποτελεί μια φαντασιακή προβολή μερίδας των
γραφειοκρατών της, που πάσχουν από στρατηγική
τύφλωση και αδυνατούν να αντιμετωπίσουν την
γεωπολιτική απώλεια ενός κράτους με πληθυσμό
85.000.000 και έκταση 783.562 km2 στην καρδιά
της Μέσης Ανατολής.
Αδυνατούν οι γραφειοκράτες της Ουάσιγκτον να
διακρίνουν την «μετάλλαξη» της μεταδυτικής
Τουρκίας, όπως «άργησαν» να αντιληφθούν ότι τους
ξέφυγαν οι «Ταλιμπάν» στο Αφγανιστάν, ο «ISIS»
στην Συρία και άλλα δικά τους «κατασκευάσματα»,
μέχρι να υποστούν οι ΗΠΑ την 11η Σεπτεμβρίου.
Την ίδια στρατηγική «τύφλωση» μετέδωσαν οι
γραφειοκράτες της Ουάσινγκτον στο Ισραήλ, που
ξαναμπήκε σε τροχιά συνομιλιών και αναθέρμανσης
των Τουρκο-ισραηλινών σχέσεων για την μεταφορά
του φυσικού της αερίου μέσω Τουρκίας, την ώρα
που η Χαμάς έβαζε τις τελευταίες πινελιές στο
σχέδιο της δολοφονικής της επίθεσης. Την δική
σας στρατηγική τύφλωση, αγαπητοί σύμμαχοι , δεν
είναι δυνατόν να υποστούν, ούτε να ανεχθούν, οι
λοιποί σύμμαχοί σας στην περιοχή και προεχόντως
η Ελλάδα, την οποία παρωθείτε να «κατευνάσει»
την Τουρκία δια παραχωρήσεων, που θα βλάψουν
πρωτίστως τα δικά σας γεωπολιτικά συμφέροντα.
Τα ίδια
διλήμματα αντιμετώπιζαν και οι Δυτικές δυνάμεις
μετά το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης του
1821, με αποτέλεσμα η διάλυση της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας να διαρκέσει εκατό χρόνια. Η
εμπειρία των Δυτικών Δυνάμεων από την στάση του
«επιτήδειου ουδέτερου» στους δύο παγκοσμίους
πολέμους και η πρόσφατη εμπειρία από την
«ανατίναξη» του IMEC και την προσπάθεια
ανάφλεξης της Μέσης Ανατολής συνηγορούν στο ότι
η «Μεταδυτική Τουρκία», ο «επιτήδειος ουδέτερος
σύμμαχος», δεν είναι πλέον ούτε «ουδέτερος»,
ούτε «σύμμαχος», αλλά «επιτήδειος εχθρός».
[1] Ιδιοκτησίας
του Έλληνα ήρωα του Ρωσσοτουρκικού πολέμου του
1770-1774 Λάμπρου Κατσώνη.
[2] John
Mearsheimer.
[3] «Συνθήκη
Ειρήνης Διπλωματικών Σχέσεων και Πλήρους
Εξομάλυνσης» μεταξύ Ισραήλ- ΗΑΕ (15/9/2020),
Διακοίνωση Ειρήνης και Συνεργασίας μεταξύ
Ισραήλ-Μπαχρέιν (15/9/2020), κοινή διακοίνωση
Ισραήλ- Μαρόκο ( 10/12/20) και συμφωνία
μεταξύ ΗΠΑ και Σουδάν (6/1/21) προκαταρτική για
την εξομάλυνση των σχέσεων Σουδάν-Ισραήλ
[4] Τριμερής
συμφωνία ασφαλείας ανάμεσα στην Αυστραλία, το
Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες
Αμερικής
* Ο κ.
Καρσαμπάς είναι δικηγόρος στον Άρειο Πάγο και
στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Διετέλεσε
ιδρυτικό μέλος, μέλος της πολιτικής επιτροπής
και υπεύθυνος του τομέα δικαιοσύνης του κόμματος
“Κοινωνία Αξιών” από το οποίο αποχώρησε πριν τις
Ευρωεκλογές του 2014.
Πρώτη
δημοσίευση στο Money Review |
