Δευτέρα, 00:01 - 14/04/2025

Την περασμένη εβδομάδα στο Στρασβούργο ζήτησα από την Κομισιόν τη λήψη μέτρων για τους διαφαινόμενους δασμούς από τις ΗΠΑ σε οίνους και αλκοολούχα ποτά, ύψους 200%. H πρόσφατη πρόταση της Επιτροπής για τη στήριξη του αμπελο-οινικού τομέα δεν περιλαμβάνει μέτρα ειδικά για την αντιμετώπιση των συνεπειών που θα επιφέρει αυτό το ενδεχόμενο. Αντίστοιχη δυστοκία παρατηρείται και σε άλλους κλάδους, σε αντίθεση με την κινητικότητα π.χ. για την αυτοκινητοβιομηχανία και άλλα προϊόντα που αντιμετωπίζονται κατά προτεραιότητα από την Επιτροπή.

Η απόφαση Τραμπ να επιβάλει δασμούς στα ευρωπαϊκά προϊόντα επιτείνει τον προστατευτισμό στο διεθνές εμπόριο και παροξύνει τις διατλαντικές σχέσεις αφού οδηγεί σε ετήσια μείωση των εξαγωγών προς τις ΗΠΑ κατά 200 δισ. δολάρια, που αντιστοιχεί σε περίπου 1% του ΑΕΠ της Ενωσης.

Ποια θα πρέπει να είναι η απάντηση της ΕΕ; Η Ευρώπη χρειάζεται μια στρατηγική απάντηση στον προστατευτισμό:

Διαφοροποίηση των αγορών, επιτάχυνση εμπορικών συμφωνιών με οικονομίες σε κάθε γωνιά του πλανήτη και προώθηση περιφερειακών συνεργασιών. Ταυτόχρονα, η απειλή αντίμετρων πρέπει να είναι πάντα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Η λογική «ας επιβληθούν πρώτα οι δασμοί και βλέπουμε μετά πώς θα απαντήσουμε» δεν ωφελεί.

Παράλληλα, χρειάζεται τόνωση της εγχώριας κατανάλωσης και επενδύσεις εντός της Ευρώπης, για να απορροφηθούν οι επιπτώσεις των δασμών και του κυοφορούμενου νεο-προστατευτισμού.

Χρειάζεται ακόμα στήριξη της αγροτικής παραγωγής, των βιομηχανιών υψηλής τεχνολογίας και του ενεργειακού και ψηφιακού μετασχηματισμού και έμφαση στην παραγωγή και την προώθηση προϊόντων προστιθέμενης αξίας.

Η ευρωπαϊκή ηγεσία πρέπει να δώσει στην αμερικανική ηγεσία να καταλάβει ότι η ευημερία των ΗΠΑ περνά και μέσα από τη σταθερότητα και τη συνεργασία με την Ευρώπη.

Ειδικά η Ελλάδα οφείλει να ξυπνήσει από τον λήθαργο και την αμηχανία, να αξιοποιήσει τη γεωστρατηγική της θέση και τις υποδομές της και τη μοναδική δυνατότητα συνομιλίας με Ανατολή και Δύση. Oφείλει να ανοιχτεί σε νέες αγορές σε Μέση Ανατολή, Ασία και Ινδία, όπου η ζήτηση για μεσογειακά προϊόντα αυξάνεται. Απαιτείται όμως και ένα νέο παραγωγικό μοντέλο. Η χώρα μας έχει προσκολληθεί τα τελευταία χρόνια στο δίπολο τουρισμός-κατασκευές, μία «συνταγή» της δεκαετίας του 1960, αφήνοντας τις ευκαιρίες να φεύγουν. Η υψηλή τεχνολογία, η ποιοτική αγροτική αλλά και βιομηχανική παραγωγή είναι τομείς σχεδόν εγκαταλελειμμένοι από την πολιτεία. Μπορούν να δώσουν καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας σε ανθρώπους που τώρα μεταναστεύουν και να ενισχύσουν το εμπορικό ισοζύγιο αλλά και τη βαρύτητα της Ελλάδας εντός της ευρωπαϊκής οικογένειας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η άλλοτε ακμαία και σήμερα απαξιωμένη αμυντική μας βιομηχανία.

Αλλά αυτά απαιτούν πολιτική βούληση, γνώση, μεταρρυθμιστικό ζήλο και διάθεση διεκδίκησης εντός των ευρωπαϊκών οργάνων. Και φυσικά απαιτούν μακροπρόθεσμο σχεδιασμό αντί του βραχυπρόθεσμου (πολιτικού ή άλλου) oφέλους, λίγα λόγια και άμεση δράση.

Ο κ. Νικόλας Φαραντούρης είναι ευρωβουλευτής, καθηγητής Ευρωπαϊκού Δικαίου στο ΠΑΠΕΙ.

Πρώτη δημοσίευση στο Βήμα

Greek Finance Forum Team

Σχόλια Αναγνωστών