|
Ωστόσο, το
δολάριο έχει παραμείνει έκτοτε κυρίαρχο, χάρη
στις θεσμικές διευθετήσεις στο όνομα της
«νομισματικής ειρήνης», αντανακλώντας τη
συνεργασία των παγκόσμιων οικονομικών
υπερδυνάμεων για τη διατήρηση του status quo
ante —της νομισματικής τάξης πραγμάτων, δηλαδή,
η οποία επικρατούσε πριν την χρεοκοπία της
Lehman Brothers. Ειδικότερα, οι ΗΠΑ είχαν την
κεντρική τους τράπεζα να ενεργεί ως παγκόσμιος
δανειστής ύστατης καταφυγής, η Κίνα
επανασυνέδεσε το γουάν με το δολάριο και η
Γερμανία επέδειξε τη σχετική ηγεμονική δύναμή
της εντός της Ευρωζώνης κατά τη διάρκεια της
κρίσης δημοσίου χρέους, επωφελούμενη τόσο από τα
ασφαλέστερα γερμανικά περιουσιακά στοιχεία όσο
και από ένα αδύναμο κοινό νόμισμα.
Ο Wolf
παρατηρεί ότι η εποχή της ηγεμονίας του
αμερικανικού δολαρίου έχει δει πολλά σοκ.
Ελλείψει μιας παρόμοιας θεσμοθετημένης
συνεργασίας μεταξύ των ΗΠΑ, της Ευρωζώνης και
της Κίνας, στο επόμενο σοκ θα είναι πιο δύσκολο
να επιτευχθεί μια σταθερή ισορροπία.
Έτσι, το
μνημόνιο κατανόησης που υπογράφηκε στις 11
Ιουνίου μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας
και της Λαϊκής Τράπεζας της Κίνας, το οποίο
ενημερώνει το προηγούμενο μνημόνιο κατανόησης
του 2008 σχετικά με τη συνεργασία μεταξύ των δύο
κεντρικών τραπεζικών ιδρυμάτων, αποτελεί μια
ενθαρρυντική κίνηση προς τη διατήρηση της
νομισματικής ειρήνης.
*Ο
Κωνσταντίνος Γκράβας είναι κάτοχος του FT NED
Diploma, διδάκτωρ του Τμήματος Ιστορίας και
Φιλοσοφίας της Επιστήμης του ΕΚΠΑ, εντεταλμένος
διδάσκων του Τμήματος Οικονομικής Επιστήμης του
ΟΠΑ, συγγραφέας του βιβλίου «Οικονομικός Πόλεμος
και Νομισματική Ειρήνη» (εκδόσεις Ι. Σιδέρης,
πρόλογος: Γιάννης Στουρνάρας) και συν-συγγραφέας
του βιβλίου «Κεντρικές Τράπεζες» (εκδόσεις
Παπαδόπουλος).
**Το
κείμενο δημοσιεύθηκε αρχικά στα αγγλικά, στους
Financial Times της 13ης Ιουνίου.
|