|
Να μην
ξεχνάμε, επίσης, ότι ο ΟΗΕ έχει κατονομάσει τη
γενοκτονία στην Γάζα ήδη από την αρχή του έτους.
Κάτι που νομοτελειακά θα αναγκάσει την Δύση να
πάρει θέση και φαίνεται πως τα περιθώρια του
Ισραήλ έχουν ήδη αρχίσει να στενεύουν.
Ημερολόγιο
ΗΠΑ: 2001 – 2021
Τον
Σεπτέμβριο του 2001 οι ΗΠΑ προσπαθούν να
διαχειριστούν το εθνικό πένθος, μετά το
τρομοκρατικό, φονικό χτύπημα στους Δίδυμους
Πύργους στις 11/ο9, που κόστισε τη ζωή σε 2.996
ανθρώπους, εκ των οποίων οι 19 ήταν μέλη της Αλ
Κάιντα. Το σοκ είναι παγκόσμιο και κανένα κράτος
δεν επικροτεί, φυσικά, την επίθεση.
Οι ΗΠΑ,
όμως, δεν επιλέγουν την ειρήνη. Ούτε και την
εκδίκηση. Επιλέγουν έναν πόλεμο που θα κρατήσει
δύο δεκαετίες και θα μεταφραστεί σε εισβολές,
επιχειρήσεις και την ίδρυση του κολαστηρίου που
ονομάστηκε στρατιωτική φυλακή του Γκουαντάναμο.
Πρόεδρος
είναι ο Τζορτζ Μπους Τζούνιορ. Η κυβέρνηση
πείθει με μεγάλη ευκολία τον αμερικανικό λαό πως
ο πόλεμος είναι η μόνη λύση για να εξασφαλιστεί
η ασφάλειά τους. Το 2003 και με την εισβολή στο
Ιράκ, ξεκινά ο «Πόλεμος κατά της τρομοκρατίας»,
ο οποίος βασίζεται σε ψέματα. Δηλαδή,
στους ισχυρισμούς περί σχέσης του Σαντάμ Χουσεϊν
με την Αλ Κάιντα, στην υποτιθέμενη κατοχή όπλων
μαζικής καταστροφής και, φυσικά, στην…
απελευθέρωση του ιρακινού λαού!
Υπόψη, ο
Ιρακινός λαός δεν αντιμετώπισε τις ΗΠΑ ως
απελευθερωτές, αλλά ως κατακτητές. Και οι
πολεμικές επιχειρήσεις είχαν ως κατάληξη ένα
τεράστιο προσφυγικό/ μεταναστευτικό ρεύμα και
μία ριζοσπαστικοποίηση των ακραίων ισλαμιστών
που οδήγησε στη δημιουργία του ISIS.
Εκατοντάδες
χιλιάδες πολίτες θα πεθάνουν. Το 2006 ο Σαντάμ
Χουσεϊν συλλαμβάνεται. Το καθεστώς καταρρέει,
ξεσπά εμφύλιος και οι ΗΠΑ αποχωρούν πλέον το
2011, χωρίς να έχουν επιτύχει απολύτως τίποτα σε
επίπεδο ειρήνης.
Νωρίτερα,
όμως, είχε προηγηθεί η εισβολή στο Αφγανιστάν.
Τον Οκτώβριο του 2001 οι ΗΠΑ ζητούν την έκδοση
του Οσάμα μπιν Λάντεν, οι Ταλιμπάν αρνούνται, οι
ΗΠΑ παρεμβαίνουν με τη βοήθεια των Νατοϊκών
κρατών. Οι Ταλιμπάν μεταβαίνουν στο Πακιστάν,
όπου και δρουν από εκεί, ξεκινώντας
ανταρτοπόλεμο. Τα δικαιώματα των γυναικών είναι
τα πρώτα που πλήττονται, ενώ με τον καιρό η
ανθρωπότητα θα μάθει πολλά για τις φρικαλεότητες
που κάνει ο αμερικανικός στρατός.
Οι Ταλιμπάν
θα νικήσουν και το 2021 τα στρατεύματα των ΗΠΑ
αποχωρούν, αφήνοντας πίσω τους τρεις
λεηλατημένες από τον πόλεμο και την φτώχεια
χώρες (Ιρακ, Αφγανιστάν και Πακιστάν), έναν
πανίσχυρο ISIS που έχει λεηλατήσει πλέον και τη
Συρία, ενώ δραστηριοποιείται στην Αφρική και,
φυσικά, μία αποστράγγιση των πρώην υπό κατοχή
χωρών από το φυσικό τους πλούτο. Που κρίθηκε και
ως η εξαρχής αιτία του πολέμου.
Πλην αυτού,
βέβαια, οι ΗΠΑ υπέστησαν μία πολύ μεγάλη
οικονομική πληγή, η οποία συνέβαλε στο να είναι
σήμερα η χώρα με το μεγαλύτερο χρέος προς την
παγκόσμια τράπεζα.
Πιο πριν,
από το 1955 ως το 1975 οι ΗΠΑ ακολουθούν ακριβώς
την ίδια πρακτική, αλλά αυτήν τη φορά με
πρόσχημα τον… αντικομμουνιστικό αγώνα στο
Βιετνάμ. Αποχωρούν ηττημένοι από τους
Βιετκόνγκ το 1075.
Η χειρότερη
δικαιολογία του κόσμου (και 66.000 νεκροί)
Η τακτική
του Ισραήλ μοιάζει πολύ με αυτήν των ΗΠΑ, με την
τεράστια, ειδοποιό διαφορά της γενοκτονίας που
συντελείται από τις ισραηλινές δυνάμεις. Έχουν
συμπληρωθεί 700 ημέρες πολέμου, η Γάζα έχει
ισοπεδωθεί, το Ισραήλ -παρά τη συμφωνία της
Χαμάς για εκεχειρία- επιχείρησε και στην Δυτική
Όχθη, αποδεικνύοντας πως τα κίνητρα του πολέμου
δεν είναι η ειρήνη και οι επεμβάσεις
συνεχίζονται, χωρίς πραγματικό αντίπαλο. Κι αυτό
επειδή το παντοδύναμο Ισραήλ πολεμά
εξουθενωμένους λαούς.
Η
γεωπολιτική θέση είναι το κλειδί για να
κατανοήσουμε τον πόλεμο: πόσα λεφτά θα κερδίσει
το Ισραήλ (και πόσα ελπίζει να κερδίσει ο Τραμπ)
αν καμφθεί κάθε αντίσταση από τον λαό της
Παλαιστίνης και παραδοθεί η Γάζα στον πλήρη
έλεγχο των ισραηλινών; Μιλάμε για μία επένδυση
τεράστιων κερδών, η οποία θα οδηγήσει στον πλήρη
έλεγχο της Μέσης Ανατολής και, φυσικά, σε
σημαντικό έλεγχο της ευρύτερης περιοχής της
Μεσογείου, όπως επίσης και των εμπορικών της
περασμάτων στον ινδικό Ωκεανό.
Πόλεμος με
σκοπό την ειρήνη γίνεται μόνο όταν ένας υπό
κατοχή λαός αμύνεται. Αυτό μας έχει διδάξει η
ιστορία και μάλιστα η πολύ πρόσφατη ιστορία, η
οποία περιγράφει την αντίσταση που διέλυσε τα
ναζιστικά στρατεύματα.
Επίσης, ο
πόλεμος ξεκινά, συνήθως, όταν οι οικονομίες
έχουν την ανάγκη να κάνουν μία επανεκκίνηση,
εκμεταλλευόμενες το φυσικό πλούτο άλλων χωρών.
Πόλεμος για τα χρήματα συμβαίνει. Για κυριαρχία,
επίσης. Για την ειρήνη, όμως, όχι.
Σε ό,τι
αφορά τις ΗΠΑ, πάντως, η ιστορία, αμείλικτη όπως
είναι πάντα, μας υπενθυμίζει πως από το 2006 κι
έπειτα η ανθρωπότητα δεν πίστευε πια ότι ο
πόλεμος γίνεται… για καλό σκοπό. Για
αντιτρομοκρατικούς λόγους. Μόνο στις ΗΠΑ
διατηρούσαν αυτήν την ψευδαίσθηση κι αυτό
γινόταν κυρίως επειδή τα νέα δεν έφταναν στους
αμερικανούς πολίτες. Τώρα, που τα
Κοινωνικά Δίκτυα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της
ενημέρωσης και με τον ίδιο τον ΟΗΕ να κάνει λόγο
για γενοκτονία και για εγκλήματα πολέμου, το
Ισραήλ χάνει τεράστιο έδαφος στο πεδίο των
ευγενών προθέσεων (sic).
Ολγα Στέφου
(in.gr)
|
