|
Η ελληνική
πρωτεύουσα δεν θα συγκαταλεγόταν στους
αξιοζήλευτους προορισµούς του πλανήτη αν δεν
είχε λίγες βροχές, πολλά µπαρ και καλά ποτά. Η
Αθήνα µας δεν ξεχώρισε για τους χώρους πρασίνου
και τα πάρκα της, για τους δρόµους και τις
υποδοµές της, τις µαζικές µεταφορές της, την
καθαριότητα και την αισθητική της.
Η Ακρόπολη,
η Πλάκα και οι ζωντανές γειτονιές της αποτελούν
τη µία όψη της πόλης, µαζί µε το κόστος ζωής, το
οποίο κακά τα ψέµατα παραµένει σχετικά προσιτό,
αυστηρά σε σύγκριση µε τις πρωτεύουσες της
δυτικής Ευρώπης. Τονίζει όµως την ανεπάρκεια της
καθηµερινότητας σε πλείστους άλλους τοµείς, πιο
καταλυτικούς από τις ωραίες γωνιές για µπίρα και
ραστώνη.
Μία από τις
αρχαιότερες πόλεις στον κόσµο, η οποία σφύζει
από ορόσηµα πολιτιστικής κληρονοµιάς, έχει
παραδοθεί στην οπτική ρύπανση που προκαλούν τα
γκράφιτι στα παραµεληµένα κτίρια και δεν
καταφέρνει να αποκτήσει κανονικά πεζοδρόµια στα
οποία θα µπορούν απλά να σταθούν όσοι δεν
διαθέτουν αθλητικές δεξιότητες. Το χειρότερο,
δεν έχει καν προσπαθήσει.
Μία στο
τόσο, οι ελληνικές κυβερνήσεις ανακοινώνουν µε
στόµφο ότι αποφάσισαν να ασχοληθούν µε «τα
θέµατα της καθηµερινότητας». Σαν να αποτελούν
ένα ξεχωριστό επί µέρους θέµα και όχι τον τελικό
σκοπό των µεγάλων πολιτικών τους.
Με ποιον
τρόπο αλλάζουν τα χρήµατα του Ταµείου Ανάκαµψης
την εικόνα του λεκανοπεδίου στο οποίο ζει ο
µισός ελληνικός πληθυσµός; Ποια είναι η
συνεργασία του δήµου της Αθήνας µε την κεντρική
διοίκηση και σε τι απτά αποτελέσµατα έχει
καταλήξει;
Ακόµη και
όταν κατακλύζεται από ξένους επισκέπτες,
εκτίθεται στις επιπτώσεις της κλιµατικής κρίσης
και καλείται να προσελκύσει τις νέες οικογένειες
που είναι πρόθυµες να δηµιουργήσουν µέσα σε ένα
φιλόξενο περιβάλλον, η Αθήνα παίρνει και πάλι
κάτω από τη βάση. Ακόµη και όταν διακρίνεται.
Βασίλης
Κωστούλας (Money Review)
|
