|
Η Αμερική
όμως είναι πολλές κοινωνίες μαζί – πολλά
πράγματα ταυτόχρονα. Είναι «μάζες και όχλος»,
«δημοκρατία και ολιγαρχία» (όπως είναι και
«ελεύθερη αγορά» και «καρτέλ» παράλληλα)
Το βαθύ
κράτος είναι ισχυρό, τα ακτιβιστικά κινήματα
είναι ισχυρά, το σύστημα ισχυρότερο όλων.
Οι δομές
της κοινωνίας διαφέρουν από τις δομές της
πολιτικής και της οικονομίας (το έγραφε προ δύο
αιώνων ο Τοκβίλ μεταξύ πολλών άλλων)
Σήμερα,
αυτή την πλατιά αντικυβερνητική μάζα, την έθρεψε
και την έφτιαξε σκόπιμα ο ίδιος ο τραμπισμός. Το
εμφυλιοπολεμικό κλίμα είναι γέννημα θρέμμα της
διακυβέρνησης και της ιδεολογίας του κυνισμού
που σκόπιμα και συντεταγμενα διαχέει με υψηλή
δόση αυταρχικότητας, από πάνω προς τα κάτω, ο
Τραμπ και η αυλή του.
Μια αυλή
ζάπλουτων εθνικιστών που δεν θεωρούν τις ΗΠΑ
«μέρος του κόσμου» (δεν τις συγκρίνουν με καμία
άλλη δύναμη) : αλλά πιστεύουν ότι είναι «όλος ο
κόσμος»
Ο λαός ομως
που διαμαρτύρεται δεν είναι μόνο ψηφοφόροι των
δημοκρατικών (ή αριστεροί ριζοσπαστικοί όπως
ανοήτως λέει ο Τραμπ) : είναι – εκτός από
συνδικάτα και ανθρωπιστικές οργανώσεις – και ένα
μέρος του παραδοσιακού αμερικανικού συστήματος,
δηλαδή η μεσαία τάξη συντηρητικών πολιτών.
Δηλαδή αυτή
που κινητοποιείται απέναντι στο ενδεχόμενο να
φρακάρει η κοινωνική κινητικότητα λόγω του
ελιτισμού που θρέφει το κλίμα του μιλιταρισμού
και της αυταρχικότητας.
Το «no
kings» δεν είναι επαναστατικό ούτε αντιδραστικό
: είναι αντιηγεμονικό σύνθημα αφού ο κόσμος εκεί
βλέπει να χτίζεται μοναρχία, να δομείται η
ηγεμονία του ενός.
Μην ξεχνάμε
ότι αρκετές πόλεις των ΗΠΑ έχουν πλέον
στρατιωτική παρουσία στο έδαφος, οι περισσότερες
ενάντια στη βούληση των τοπικών εκλεγμένων
ηγετών τους.
Η συμμαχία
«No Kings» επικαλείται τις «αυξανόμενες
αυταρχικές υπερβολές και τη διαφθορά» του Τραμπ
ως κίνητρο για τις διαμαρτυρίες,
συμπεριλαμβανομένης της εντατικοποίησης των
απελάσεων, της κατάργησης της υγειονομικής
περίθαλψης, της γεωγραφικής αναδιαμόρφωσης των
εκλογικών περιφερειών και άλλα» (ανάλυση του
in.gr)
Το κίνημα
περιγράφει τον εαυτό του ως φιλοδημοκρατικό και
φιλοεργατικό και απορρίπτει την «πολιτική του
ισχυρού άνδρα», δεσμευόμενο να αγωνιστεί μέχρι
να αποκτήσουμε την εκπροσώπηση που μας αξίζει»
γράφει ο Guardian.
Η
ετερόκλητη αυτή συμμαχία τονίζει εδώ και μήνες
ότι «ο Τραμπ χρησιμοποιεί τα χρήματα των
φορολογουμένων για να αποκτήσει εξουσία,
στέλνοντας ομοσπονδιακές δυνάμεις να καταλάβουν
πόλεις των ΗΠΑ» (CNN)
Κοιτάξτε :
ζούμε επικίνδυνους καιρούς. Ο «ειρηνοποιός» της
Μέσης Ανατολής στήνει εμφυλιοπολεμικές συνθήκες
στις ΗΠΑ.
Και η
εμμονική του πολιτική έχει προχωρήσει υπερβολικά
με την ατζέντα της, αψηφώντας τα δικαστήρια και
καταργώντας υπηρεσίες, ενώ απελαύνει ανθρώπους
χωρίς δημοκρατικές διαδικασίες.
Αψηφώντας νόμους και θεσμούς, η διοίκηση Τραμπ
στήνει περιβάλλον προσαρμογής και καθυπόταξης,
μια βιοπολιτική εξαναγκασμού σε αποδοχή
τετελεσμένων αποφάσεων και σε «προληπτική
καταστολή» για εξαφάνιση αντιδραστικής
ρητορικής.
Ο Τραμπ και
οι φανατικοί του στην εξουσία πέτυχαν να
κατασκευάσουν μια βολική παραπλανητική εικόνα
μιας πολύ βίαιης αμερικανικής αριστεράς.
Και αυτό
(όπως έγραψε το CNN) «κόντρα σε μια σειρά
δικαστικών αποφάσεων -συμπεριλαμβανομένων και
αυτών από δικαστικούς διορισμένους από
Ρεπουμπλικάνους – που λένε ότι η εικόνα που
σκιαγραφείται είναι μια οφθαλμαπάτη»
Ο βασιλιάς
δεν είναι πάντως και τόσο γυμνός : μοιράζει
επαίνους και χαμόγελα, επικροτεί και
αποδοκιμάζει, χωρίζει σε καλούς και κακούς τους
ηγέτες και τους άλλους λαούς.
Και το
χειρότερο : κάνει πόλεμο μέσω ειρήνης, και
προκαλεί θόρυβο χωρίς σιωπή, ενώ απολαμβάνει
σκόπιμα ένα ερώτημα : «αλήθεια, πόσο θα με
αντέχετε να ηγεμονεύω ;»
European
Business Review
|
