|
Τα δε
όνειρα θερινής νυχτός για καλοπληρωμένη εργασία
από τον καναπέ ή για 4ήμερη απασχόληση, φαίνεται
ότι δεν «ακούνε» τον παφλασμό της αγοράς.
Στο
παρακάτω άρθρο https://www.in.gr/2025/08/06/economy/diethnis-oikonomia/oi-etaireies-yiothetoun-mia-nea-skliri-koultoura-epilogi-gia-tous-ergazomenous-prosarmogi-apoxorisi/?fbclid=IwY2xjawMAtoVleHRuA2FlbQIxMQABHmuauBxvzEft0Zej28oGyWNCtlXOyW7ijpsBlZVZ6kPbA9N6KXuVrlZhS7Tt_aem_Gp-_GcXrN5ohX-RgDbywzA που
συμπυκνώνει το τι γράφει το έγκυρο
Business
Insider,
βλέπουμε τις «απαιτήσεις» του μεγάλου κεφαλαίου
της εποχής (
Amazon,
ΑΤ&T,
Meta,
Microsoft
κ.α) και πως αυτές συνδέονται με τις προσδοκίες
των αναλυτών για την αμερικανική αγορά εργασίας.
Μετά από το
νέο «γράψιμο» των συλλογικών εργασιακών
συμβάσεων και την παγκόσμια θεσμοθέτηση των
zero
hour
contracts
το καπιταλιστικό
modus
operandi
επανέρχεται σε δύο προτάσεις : «Για τις μεγάλες
εταιρείες είτε είσαι πλήρως ευθυγραμμισμένος,
είτε είσαι αναλώσιμος»
Η εταιρική
κουλτούρα είναι πιο ισχυρή του καναπέ και της
δήθεν «ελεύθερης» ατομικής διαχείρισης του
8ωρου.
Οι
υποψήφιοι εργαζόμενοι καλούνται να «διαβάσουν»
τις εταιρείες – δηλαδή να καθυποτάξουν τα
ένστικτα παραγωγής στις εταιρικές νόρμες και
ντιρεκτίβες.
Στο άρθρο
θα δείτε ότι επανέρχονται οι γνωστές
νεοφιλελεύθερες αξιωματικές φράσεις : προσωπικές
στρατηγικές επιβίωσης, σκληρή πραγματικότητα
αγορά εργασίας ,ανάγκη προσαρμογής, κ.α
Ο
καπιταλισμός έχει ένα συγκεκριμένο χούι : δεν
ξεχνά ποτέ πώς να επαναφέρει την απόσπαση
υπεραξίας στα υψηλότερα δυνατά επίπεδα, όσο και
αν ο αλγοριθμικός ταιηλορισμός ή τα καινοτόμα
αυτόματα της τεχνητής νοημοσύνης υποκαθιστούν
την ανθρώπινη εργασία.
Το ζήτημα
είναι άλλο και είναι μέσα στους ισολογισμούς του
κεφαλαίου : το μισθολογικό κόστος του
εργαζόμενου.
Και ο
τελικός σκοπός των λογισμικών θαυμάτων της ΑΙ, η
ρομποτική και η αυτοματοποίηση, δεν είναι απλά
και μόνο η διευκόλυνση του βίου και η μείωση του
ανθρώπινου μόχθου.
Είναι και η
απαξίωση της απόδοσης του ανθρώπινου αυτού
μόχθου : πώς να γίνουν ξανά φθηνότερα τα χέρια
και τα μυαλά.
Οι
big
tech
εταιρείες δεν ποντάρουν στις μηχανές της ΑΙ μόνο
για να αυξήσουν την παραγωγικότητα του κεφαλαίου
αλλά και για να μειώσουν το κόστος των
ανθρώπινων πόρων.
Και ένας
τρόπος για αυτό είναι να τους επαναφέρουν στην
παραδοσιακή ελεγχόμενη «γραμμή παραγωγής»
Να τους
ξανακάνουν εραστές της εταιρικής κουλτούρας. Να
τους συνδέσουν δηλαδή ξανά νοερά με την
αναγκαστική κερδοφορία του μεγάλου μαγαζιού.
Στην ουσία
να τους γειώσουν στην πραγματικότητα, ως μικρά
γρανάζια της μέγα μηχανής του κέρδους (που δεν
διαχέεται όμως στους μισθούς κυρίως των κάτω
ορόφων της εργασίας)
Όλο το
νόημα του άρθρου στο
Business
Insider
βρίσκεται στο πως «σταθμίζει» ο ίδιος ο καιρός
της υπερσυσσώρευσης την πτωτική τάση του
ποσοστού κέρδους του κεφαλαίου.
Και πως
επεμβαίνει το εταιρικό
management στην συνάρτηση
τεχνολογίας – παραγωγικότητας (αλλά και κέρδους
– μισθού)
European
Business Review
|
